Bodhi, heilige koeien en reiki

Net op tijd stap ik over het brede bloedspoor. Overal om me heen getuter. Het is in Delhi rond 8 uur en de stad is al ontwaakt. Op goed geluk heb ik de bus genomen, nr 166. Voor 5 rupies ga ik naar het centrum, zonder kaart en zonder idee. Behalve dat ik mijn e ticket moet printen. Waar of ik heen wil? Gewoon het centrum. Dat is niet gewoon. Wat wel gewoon is, zijn de vragen: waar kom je vandaan? Welke taal spreek je daar? Hoe heet je? Wat is je beroep? Of het geld vragen.
En ja, soms zijn de gezichten zodanig dat ik ze niet kan weerstaan. Mijn laatste dag in Bodhgaya bijvoorbeeld. Als ik Yeeman weer tegenkom, drink ik thee met hem. Ik ben zijn gast zegt hij. De vorige dag heeft hij mij Bodhi bladeren gegeven en een armband. Ik heb namelijk niet bij hem afgedongen (ik weet hij leeft in een boom met zijn familie) voor een ketting en dus zijn we nu vrienden :-)
Joy ontmoet ik bij Shiva's restaurantje. Alleen is er geen plek meer voor haar, want ik heb Arvind, Vikas, Manos en Beny aan tafel genomen. Ze kunnen de maaltijd niet op en geven het restant aan hun vriendje buiten.
Na een hartelijk afscheid van Joy vertrek ik naar Varanasi. 8 uur in een hobbellige bus. Mijn backpack hou ik bij me op de grond, want voor plaats op de stoel naast mij betekent een nieuw ticket. Deze zijn alleen voor personen. Niet dat de bus vol zit.
Ik weet niet beter dan dat ik het laatste stuk met de rickshaw zal moeten, maar om half 1 's nachts blijken we ineens in Varanasi te zijn :-). In India zoek je niet de weg, mensen vinden jou, want de weg wijzen betekent geld verdienen. En dus loop ik achter de man aan door de stegen. Koeien zijn heilig en dus lopen we voorzichtig tussen de koeienuitwerpselen, op zoek naar Suraj Ghuesthouse. Het spijt me de zoon wakker te maken, maar op internet bleek een kamer vrij en dus verschanst de familie naar een andere kamer en kan ik slapen. Er is geen water, alleen een emmer vol water. Genoeg om me mee te wassen. De volgende ochtend is ons gesprek stukken vriendelijker en ik besluit te blijven.
Varanasi is druk, de straten zeer nauw, vele kleine goden plekken. Ik ontmoet een stoet familie die zich in de Ganges heeft gewassen. Ik bekijk ze, yoghurt etend bij een stalletje aan de straat. Ook de koe moet op de foto volgens de kleine jongen, hij opent de staldeur aan het kleine steegje.

In Yogi/ Reiki Centrum ontmoet ik Reiki Master Menon. We bespreken Reiki en ondanks dat ik geen honderden mensen heb behandeld, is het mogelijk ingewijd te worden als Reiki Master. 5 jaar na Reiki I is het bijzonder om hier in India behandeld te worden, te oefenen, te mediteren en geinitieerd te worden in Reiki III. Ik ervaar Ghanesh en de slang, de mandala met het oog. Reiki, maar ook Kundalini is aan het werk. De banaan en appel als reiki food, 2x wierook, etc. Hoewel ik weinig van de stad gezien heb, heb ik haar wel intens ervaren. Een vrij gevaarlijke rickshaw rit naar het vliegveld volgt. Hij manouvreert kundig op het laatste moment langs fietsers, rickshaws, auto's en bussen.

In Delhi word ik afgehaald. Overal borden met namen, alleen... niet de mijne. Ook buiten geen resultaat. De bewaker wil me niet terug de hal in laten. Na aandringen loop ik met hem terug naar binnen, een telefoontje: hij staat bij gate 4 en niet bij gate 3 :-).
Durga Deluxe hotel is een perfect einde van de reis: groot bed, echte douche, mijn rugzak wordt gedragen, roomservice. Nog een paar uur in India.... I'll be back, one day :-)

Liefs aan het thuisfront!