Apen, stof, thanka's, Ganesha, Siddarta's boom

Ik doorzoek mijn dagrugzakje en buidel. Nee, er is geen bewijs dat ik 23 oktober de grens van Nepal overging. Slechts het kaartje van Thamel Corner house, entree Chitwan park en een ATM ticket. Ik smeek hem en laat opnieuw de Chinese stempel in mijn paspoort zien: er is maar 1 weg als je de brug in Dram oversteekt: Nepal! De man doet zijn best en 4 keer op en neer naar de "one that stamps" . Er is weinig tijd en Joy staat naast me. Zullen we het vliegtuig halen? Dan na 15 min smeken en uitleg en 2 dollar schrijft hij de route in mijn paspoort.
Wat een geluk dat ik Joy ontmoet: ze werkt in Bhod Gaya, de plaats waar Siddarta onder de boom zijn antwoorden vond, verlicht werd tot Budha. Ze nodigt me uit, dus here I am. Met herinneringen van de laatste dagen in Nepal.

Als ik naar de Apentempel wil, ontmoet ik onderweg de lokale man Jeeyam. Hij geeft me 2 dagen uitleg, maar soms breedlachend zegt hij dat hij van mij leert, als ik de mantra noem :-). We lopen via een omweg zodat ik geen entreegeld betaal. We draaien de gebedsmolens (wat betekent dat we de boeken vanbinnen gelezen hebben). Ik krijg een rode stip op mijn hoofd en bloemen in het haar: het zal me geluk brengen. Van de statues naar Budha's eyes.
Bij de temple doe ik mijn schoenen uit en brand een lichtje.
De apen zijn hier agressiever dan bij Pashupati Nath Temple. Jeeyam neemt me er naartoe de volgende dag. Hij wacht me op met een bloem. Zijn vrouw bereidt een verjaardag voor. We eten ontbijt bij zijn vrienden en gaan met de lokale bus. Hij zegt dat ik de volgende keer bij hem en zijn vrouw en zoontje kan verblijven. Het Social Welfare house voor ouderen is bijzonder. De government geeft de ouderen eten en kleding. Ze hebben geen relatives meer. Ik ontmoet er Ful Maya Sunuwarne, de breedlachende met 2 tanden. Ze is 78 jaar. Ze zegt dat ik haar dochter nu ben :-). Ik schrijf haar een briefje dat ze met me reist in mijn hart. Zoenen en hugs: just love her!
Tussen de bomen zie ik de rook van de lijkverbranding. Eerst brengen ze de dode naar de waterkant om te reinigen.
Voor lunch drie samosa: just love that!
Die avond ontmoeten Laurent en ik Thanka schilders. Vooral de jongen heeft een krachtige uitstraling. Als ik meer tijd had gehad, zou ik zeker les van hem willen.
Ik heb geen tijd meer om naar Patan te gaan, maar dat is ok. Er is altijd een volgende keer en ik geniet van het lezen van tenzings story: de sherpa die met Hillary als eerste de top van de Mount Everest bereikte. Solo Khumba is zijn thuis vallei en is beschreven zoals het in de 50 tiger jaren was.
De laatste avond schrijven we in een lokale bar teksten op de muur: read my mind says Jakkalampa en Everest: so far, yet so close. Ik schrijf tevens de mooie zin van Jeeyam: if you go fast, you will be to late, if you go slow you will find.

Ondanks dat Kathmandu en Thamel toeristisch is en de lokalen je aanklampen kan ik de tranen niet bedwingen als ik naar het vliegveld rij met Suzanne. Zij komt terug, ik ga door. Door naar India...

Vandaag zie ik de boom van Siddarta en de temple. Met Joy loop ik mee als ze de honden voert en verzorgt. Na een 7 uur in d etaxi komen we 's nachts aan. Het hostel ligt direct aan het terein waar over enkele weken Dalai Lama aanwezig zal zijn, vermoedelijk de laatste keer in dit leven. Joy is een lokale bekende en iedere 5 minuten schudt ze de handen van lokalen. Ze kennen haar en zijn haar vrienden. Het is weer een van mijn gelukkige ontmoetingen. Toeval of niet?

Liefs aan het thuisfront!!

El