Afsluiting

Hallo lieve allemaal,

Inmiddels ben ik in Beijing ter afsluitng van mijn trip. Morgen vlieg ik naar Amsterdam waar ik om 3 uur zal landen:-) Wel een gek idee om straks weer thuis te zijn, maar ik weet dat ik weer terug zal gaan naar Mongolie dit jaar. Hebben jullie fijn pasen gevierd? Ben benieuwd. Dankjulliewel voor de reacties. Ik weet dat de afgelopen week weinig nieuws is gemeld.

Bij terugkomst van white lake realiseer ik me dat ik nu echt alles op alles moet zetten. En wil dit project slagen dan heeft het geen zin om te wachten op Otgoo en ook van Bolor hoor ik niets meer, maar dat betekent waarschijnlijk dat ze in Hustai park zit.

Ik vertel Otgoo dat ik alleen op onderzoek uit ga en de kinderen zelfstandig zal ophalen. Van een afstand helpt Otgoo. Ze heeft contact gelegd met een hospital van de universiteit waar ik 6 kids mee naartoe zal nemen.
Nu zal ik iedere dag op pad zijn met maximaal 6 kids. Het leuke is, dat het nieuws ich als een lopend vuurtje verspreid: die Hollandse werkt met kinderen uit de weeshuizen. Soene geeft me een jacket en muts, Michel schoenen en een trui. Ik bewaar ze voor de laatste ochtend. Mijn dagen bestaan uit kinderen ophalen, naar UB, foto's nemen, ze terugbrengen, foto's opslaan, printen, sorteren, batterijen opladen, memory cards.

Maar wat een goed plan om het zelf te doen!! Het voelt goed, ondanks dat ik nauwelijks Mongools spreek en lang niet iedereen engels spreekt.
Bij State Orphanage is er een hoop geren als ik om de kidneren vraag. Boven blijken de jongens te wonen en op de eerste verdieping de meiden. Bij Lotus gebeurt bijna hetzelfde: de kidneren roepen elkaar en soms is er ineens een kind dat ook graag meewil, maar niet eerder de kans had. En dus neem ik alsnog 2 kinderen mee van State en 1 van Lotus. In ieder groepje is er wel 1 kind dat een beetje engels praat en ik kom er steeds beter in en voel me steeds beter op mijn gemak.

Zelfs op zaterdag ben ik nog zo druk bezig dat ik niet meer naar de black market kan en ook de brieven en foto's en kadootjes niet meer naar Naraa's familie kan brengen. Gelukkig wil Otgoo dit wel voor me doen. Jammer genoeg heb ik ook geen tijd meer om te zoeken naar een goede expositieruimte later dit jaar. Wel blijk dat half augustus de kids van zomerkamp terugkomen. Voorafgaand daaraan in juni is te vroeg en dus verwacht ik dat ik wederom 3 weken in augustus aanwezig zal zijn, mits ik dit op kantoor thuis kan regelen, want dat loopt natuurlijk ook gewoon door. Maar nu ben ik zover en als de afsluiting bij de State Orphanage allerartelijkst is (ik ben vies in mijn 2 weken gedragen spijkerbroek, maar toch krijg ik een hug van de directeur en leg hem nog een keer uit wat see you later betekent :-) is dat een prettige afsluiting. Ook bij Lotus (ik ben inmiddels helemaal geintroduceerd en de kinderen groeten me continue) is de hilariteit over de foto's groot. Het is prettig om de kinderen te zien stralen en lachen als ze de foto's zien. Sommige zijn heel aardig, maar lang niet allemaal. Van velen weet ik nu welke ze willen gebruiken voor de expositie.

En dan heeft Bolor een verrassing:-) We hebben een date en ze heeft Nandia uit Hustai meegenomen!!! Geweldig zo'n maaltijd met zijn 4 en. Een hoop gelach enze wandelen me naar huis. Tot volgend jaar!
Tot slot trakteer ik Otgoo op een wijnavondje, maar 1 glas blijkt voldoende en de olijven vallen niet echt goed in aarde als ze ze probeert. En dan ineens zegt ze me een gift te willen geven en doet haar horloge af. Ik ben volslagen verrast door deze aktie en dit is een groot gebaar weet ik als ze vertelt dat ze dit vorig jaar van haar zus kreeg. Omdat ik haar het examen engelse boek heb gegeveb, voor alle autoritjes en veel lunches heb betaald en verder veel zelf aan het project heb gedaan, geloof ik dat ik het toch kan aannemen,na nog een keer sure? gevraagd te hebben.

Heb ik er nu een 3e homeland bij???

Nog een laatste afzakkertje en tot snel!!

liefs,
El