2006 bijna op zijn eind

Lieve allemaal,

Sonja Barend houdt ermee op. Mooie herinneringen. Ik zie me nog zitten aan de salontafel thuis met nootjes en een glaasje prik, terwijl de discussie van de buis spatten. Een nieuwe generatie is al aan de gang en de nieuwe staat voor mijn deur. Famke danst in haar jazzballetgroep. Dik geschminkt en met grote ogen doet ze het thuis nog eens voor. In de winkel blader ik het nieuwe boek van Tippi, kind van Afrika, door. Magnefiek in natuurlijke onschuld, puur en ongerept. Was dat wat ik zocht in Mongolië? Misschien. De wijdsheid in ieder geval. En die gun ik iedereen. Symbolisch, want in dat drukke Ulaanbaatar zal ik terugkeren. Half maart 2007 is het zover. Jammer dat Fuji niet mee wil doen, maar daarvan zal het niet afhangen. Symboliek dus, want in UB wil ik een creatief project opzetten voor de toekomst voor Mongoolse kinderen. Ik ben beginneling, maar heb hopelijk genoeg baggage. Een beetje steentje bijdragen kan geen kwaad bedenk ik. Èn het levert een grappig kadootje met de Sint op. Stephanie geef ik 100 schoolmaaltijden en Arnoud geef ik een voetbal. Om weg te geven, via Novib. Ik overval Stephanie samen met Arnoud en dat is erg grappig!
Polly uit Australië laat ik van Sint meegenieten: een ger als een surprise. We genieten verder van een haring met uitjes en verkleumen met voldoening op de basaltblokken bij de Scheveningse haven. Schlemmer is de juiste ambiance om Mongoolse herinneringen op te halen. Het is kort, maar super om zo weer bij te praten. Dan maakt leeftijdverschil van 10 jaar niet uit en we beloven contact te houden: always, als zij mij op de tram zet voor Russische les en zelf op Schiphol haar vriend zal ophalen.
In Groningen laat ik me verwennen in een goed hotel en met mijn portemonai: shoppen. Da's goedkoop zo vlak voor kerst en dus: een rokje hier, een shirtje daar. Daar is eigenlijk geen plek voor, als ik de grond thuis niet meereken. Als ik voor mijn huisdeur staat, heb ik geen sleutel meer. Tricia biedt uitkomst en we combineren een gezellige avond met een logeerpartij. En Iaira heeft mijn reservesleutel goed bewaard zodat ik de volgende dag weer het huis in kan. Met die rugzak, met al die kleren, nog terugdenkend aan het buitengewoon goede en minimalistische theater van Alaska: krachtig en tot in essentie getimed. Stephanie en ik zijn het erover eens: een must en willen graag nog eens. Buiten de Randstad bij de drie gezusters voelt vriendschap belangrijk. Thanks Steph.
De sleutelescapade weet niet te voorkomen dat ik mijzelf verslaap en twee dagen retraite met het Waddenbureau mis. Het is niet anders: het lukt me niet meer om op een redelijk moment op Borkum aan te komen en om nu in Emden te overnachten om 's ochtends met het vliegtuig aan te komen? Sorry guys!
Nieuwe kleren, misschien de vakantie maar eens gebruiken voor opruimen. En dan kan ik ook de werkelijk interessante verhalen uit de Op pad's halen. Maar niet voordat ik Kerstin onverwachts in Dudok fijne dagen wens. Het is me gelukt de dvd van de blanke masai te bestellen en dus verras ik haar ermee. In Leersum is niet alles bij het oude:-) Voor het eerst slaapt het hele gezin de avond voor kerst daar. Ik zie oude en vertrouwde atributen. Wat kan een mens veel waardevolle zaken in huis halen en de waarde zit hem altijd in die herinnering. Maar met zijn allen vieren is de praktijk van de dag en als het aan ons ligt dan doen we het volgend jaar precies zo:-)
Een mooi dineetje bij mij thuis misstond niet. Goede voornemens werden weer verzonnen, nieuwe collega's de hand geschud!!

Lindsay en Polly schrijven de liefste emails vanuit het buitenland. Ik stuur morgen een email naar Kurt en Josh, heus, ik mag dat niet vergeten. De kaarten moeten nog steeds de deur uit. Op een of andere manier ben ik er nog niet helemaal aan toe. Alsof de tijd me inhaalt. Was het maar waar in Irak. Alsof de middeleeuwen zich herhalen, maar uiteindelijk met een goede afloop? Vandaag een gedenkwaardige dag. Dan wens ik de bevolking daar net zo'n kerst als dat ik had. Niet om kerst zelf, want echt gelovig ben ik niet en in het oosten staan andere vieringen vooraan. Maar de warmte en de gezelligheid, die zou toch voor iedereen moeten gelden?

Beter goed gejat dan slecht verzonnen luidt het gezegde, maar zo mooi als zij het kan zeggen, is er geen éen. Nog 1 keer in 2006:
voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op!

liefs en tot in 2007!!!