Nieuwe belevenissen

Hallo allemaal,

Wat weer een bericht? Jazeker, dichterbij huis valt er in een paar weken weer een hoop te beleven!

Eindelijk heb ik de foto's allemaal ontwikkeld en op schijf staan, zodat ik mijn belofte van opsturen kan gaan waarmaken. Ik stuur een CD-rom naar Barbara en Carlos, Otgoo, ach en al die anderen. Ik zit avonden achtereen selecties te maken en te mailen. En dan is het erg leuk om die reacties te lezen, geschreven op verschillende plekken in de wereld. Sara en Annelies zitten nog steeds in Azië, net zoals de fransen die aan het fietsen zijn! Lourens vraagt me terecht wanneer ik nu eens die gil geef: of zit ik nog steeds in den verre??

Ik zit er nog steeds mee in mijn maag dat ik geen mailadres van Naraa en haar nichtje heb en besluit een lange brief te schrijven met alle foto's die ik laat bijbestellen.
Over foto's gesproken, Otgoo lijkt het een mooi idee, wat ik bedacht heb: laat kinderen van 8 jaar en ouder uit een Mongools weeshuis met een camera hun 'droom' fotograferen. Ik wil dat introduceren en na 2 weken ze weer ophalen om ze vervolgens in NL te laten ontwikkelen en dan op te sturen. Misschien kan ik een sponsor vinden om het plan te verbeteren. En....het betekent een concrete actie voor een nieuw bezoek aan Mongolië. Half maart 2007 hoop ik wederom te vertrekken uit NL, maar ditmaal voor een kleine maand.

Het trekt me aan, die nomadenvolkeren en uitgestrekte landschappen. Net zoals de films tijdens het Willem Barentsz festival. Van 26 oktober tot 1 november organiseerde Arctic Peoples Alert (stichting in Den Haag die opkomt voor de inheemse arctische volken) met het filmhuis in Den Haag documentaires over de Inuit (Eskimo's)uit Canada. Die rauwe levensstijl met het vangen van hier beschermde dieren zoals zeehonden en walvissen, maar ook vissen uit een in ijs uitgehouwen wak. De kou straalt van het filmdoek en deze mensen krijgen het steeds lastiger om te overleven. De 2e film die ik zie van de regisseur Zacharias Kunuk (what belongs to Inuit) boeit me meer dan ik verwachtte. Een groep oudere Inuit maakte dit jaar een rondreis langs de grootste musea in Noord-Amerika, om de collectie kleren, jachtvoorwerpen en speelgoed gemaakt door hun voorouders, te bekijken. De variatie in voorwerpen en het enthousiasme van de Inuit daarover is ontroerend! Ik herinner me dat ik net trainnee was bij VROM en we na een cursus een kado moesten geven aan de organisatie. Onze poging om de situatie van de Samen in Lapland voor het voetlicht te brengen en hieruit conclusies te trekken voor ruimtelijke vraagstukken haalde het niet bij onze SG.

Uitgestrekte landschappen in Nederland: het brengt me weer bij de Wadden. Een zilveren mijlpaal nu de pkb Derde Nota Waddenzee door de Tweede Kamer goedgekeurd is!!!! Hopelijk wordt dit goud en keurt de Eerste Kamer het beleid over niet al te lange tijd goed. Was het druk en zeer leuk om te werken rond de Tweede Kamer behandeling, daarna is het rustiger en zet ik mijn tijd meer in voor de visie Randstad waar ik aan werk. Ik trek mijn conclusie: beter geen extra schakel te zijn, maar gericht en vol enthousiasme aan een vol project werken. Ik neem afscheid van mijn waddengenoten, maar blijf in mijn hart daar toch aan verbonden:-)Het is een bijzonder team! Ik zie ons nog door het slik lopen eind september. Het grote waddenboek krijgt een mooi plaatsje.

Door alle actie verslaap ik me helaas voor een succesvolle opname van Iaira: heel misschien komt ze wel in de finale van het beste idee van Nederland. Stephanie gaat weer schrijven, een nieuwe collumn. Wat heb ik toch een creatieve vrienden. En met Tricia geniet ik in Crunch waar we haar 35ste verjaardag vieren. Levensecht en droevig tegelijkertijd kan het eind van een ouderdomsleven mooie en boeiende gesprekken opleveren. Dank. Spiritualiteit krijgt zo zijn plek.
In het verlengde daarvan hoop ik van 16 nov tot en met 20 nov een stukje te lopen op de route Santiago de Compestella: ik ga Kerstin in Léon opzoeken! Dit keer met een kleinere rugzak dan ik in het weekend van 20 oktober deed: 3 dagen in een prachtige moezelomgeving. Zette ik op donderdagnacht 1.00 uur in de stromende regen mijn nieuwe tentje op, daarna kon het alleen nog maar beter. Over de heuvels, langs de druivenranken loop ik mee met 18 anderen. Door de bossen gaat het, soms verharde wegen, soms kleine paden vol met bladeren. Een kasteel biedt een mooie lunchpauze. De moezel wijnfles op de berg verkocht (weer 2 kilo kwijt:-) weet ik aan het einde van de tocht er nog 2 te scoren. Zonder eten, stap ik enigszins tipsy in de auto bij Q. Een voordeel dat ik niet gereden heb de afgelopen jaren, ha. Nu de volgende keer alleen mijn paspoort niet vergeten..........

liefs,
El