Thuis

Lieve allemaal,

Even terugblikken....
24 augustus vlieg ik vanaf Beijing terug naar Nederland. Tjonge, de bagage blijkt in totaal 30 kilo te zijn, niet mis.
Met mijn neus zit ik in het vliegtuig uren geplakt tegen het raam. De zandvlakte glijdt onder me weg. De mooie herinneringen zeker niet!
Na 9 en 1/2 uur vliegen sta ik op Nederlandse bodem. Mam vliegt me om de hals met een prachtige bos bloemen: witte lelies, één van mijn favourieten (naast witte tulpen). Heerlijk om met pap en mam naar Scheveningen te gaan. Ik weet het: qua duurzaamheid kun je beter geen tong eten, maar met dit weerzien laat ik het me goed smaken.

Het is nu ruim een maand later. Het is volle maan en dat betekent dat dit een mooi moment voor afronding zou kunnen zijn. Niets is minder waar: er staan weer meer foto's op de site en er volgen er nog meer, op het werk een presentatie gegeven wat mijn outdoor gevoel weer gesterkt heeft. En plannen om volgend jaar terug te gaan, zijn er alweer. Daarnaast zijn er nog zoveel foto's te sturen naar nieuwe vrienden en kennissen. Barabara uit Duitsland stuurt me een cd-rom met foto's. Rob uit England van TPA wil een item over Nomadproject doen en vraagt of hij mijn email mag gebruiken. Ik vertaal voor hem nog een van mijn website berichten en ben benieuwd.

Als ik 28 aug op het werk verschijn, krijg ik een hartelijk ontvangst. Ineke, dankjewel voor de mooie versiering, wat attenties betreft ben je een topper! De visjes drijven nog vrolijk voort, terwijl ik het even zonder je moest doen.

Ik probeer de helderheid te bewaren en de activiteit op peil te houden. Er is weer veel gebeurt. Bij Carla Groen doe ik een Reiki 1 (een voornemen dat ik in Mongolie had). De eerste les van intuïtieve ontwikkeling staat me niet aan en ik besluit niet terug te komen en lekker te experimenteren met reiki. Opgeven voor het voortraject van de kunstacademie betekent op de wachtlijst voor volgend jaar. Goed, dat zien we dan wel weer. Het idee om russisch te leren krijgt meer vorm. Alleen als ik van de week op de volksuniversiteit aankom (les 1 heb ik gemist)blijkt juflief in het buitenland te zijn. Volgende week dan maar en eigenlijk is dat wel goed, want ik ben blijkbaar te moe om mijn voeten fatsoenlijk op te tillen en buiten val ik breeduit over het parkeerterrein. Ach, die panty kwam toch van Zeeman :-)

Met bergschoenen aan ben ik meer in vorm. Krap 2 weken na terugkomst ben ik op weg naar het zuiden, naar Venlo, om met de rugzaklopers een weekend mee te gaan. Met bijschijnsel van de volle maan en heldere sterren kom ik aan. Wat een vriendelijk gebeuren; samen zetten we de tent op. Zaterdag voert de weg door het bos, langs het prachtige meer Reijnderslooi en over de ruiterpaden. Ik kan je zeggen dat dit stelletje ‘gekken’ me wel bevalt. Zeker als ik onze plek voor de nacht observeer: wat kan Nederland toch mooi zijn! Voordat ik de tent opzet, eerst een duik in het water: heerlijk om de spieren te verkoelen.
's Avonds een heerlijke barbecue en lekker nagloeien bij het kampvuur. Als de terreinbeheerder langskomt, blijkt dat deze club een voorbeeld is voor veel dagtoeristen. Niet te geloven wat mensen allemaal achterlaten. We zien er gelukkig niets van, want hij heeft een heel team om de boel schoon te houden. Ik bedenk me dat het jammer is dat dat nodig is. Er blijft dus nog werk aan de winkel om het bewustzijn van mensen en daarmee het gedrag t.a.v. de natuur en het milieu te verbeteren.
Bij thuiskomst blijkt mijn rugzak 17 kilo te zijn. Stiekem ben ik wel trots op mezelf, want nog niet eerder liep ik 15 km met volle bepakking. Enigszins verrast dat ik de volgende dag geen spierpijn heb, alleen een beetje stijf, ben ik blij met deze actieve inzet. Toch moet die rugzak met minder kilo's. En dus koop ik een kleiner lichtgewicht tentje en een ander matje. Want 19 oktober wil ik mee naar de Moezel. Ben benieuwd.

Ondertussen ben ik met familie en een aantal vrienden weer bijgepraat. Voor het eerst zit het hele gezin bij mij aan tafel. Met mam heb ik de grootste lol in de keuken omdat alles zo gestroomlijnd gaat en het voelt alsof we dit zo al jaren doen :-) Toch is het handig om de instructies op de verpakking te volgen....de kip mag nog even rijpen en smaakt dan heerlijk...
Met Tricia loop ik naar Scheveningen en weer terug. Het weer is klam en even voelt het alsof ik op een terrasje aan het Shichuan lake zit i.p.v. aan de Noordzee. Bij de fotozaak op de Vondellaan (geweldige vent!!!) haal ik een nieuw zwartwit rolletje voor close-ups; weer een nieuw experiment!

Ook de kluskannonade is weer begonnen. Met Matthijs, Anne, Iaira en Marco zijn we flink tekeer gegaan in Amsterdam. Alle grote takken eruit, snoeien, graven en spitten en wat bollekes terug in de grond. Paienne en Pelle helpen gedreven mee. Helaas mogen ze niet op konijnenjacht, maar dat is voor eigen bestwil en die muis had je toch echt kunnen hebben:-) Die massage komt goed van pas, want was ik helder en fris na die 2 maanden, nu ben ik gesloopt en het kost me moeite om op tijd op het werk te zijn. Misshien teveel hooi??

Wat geniet ik als ik de berichten lees van Annelies, Polly, Barbara, Sarah, Jim, Imogen en Huyagaa. Ik spreek af met Tinelou in Haarlem en dan blijkt mijn pakje perfekt op maat te zijn!!

Alles gaat weer door en bij intervisie heb ik het lef om nu eens echt mijn casus te behandelen. Dat geeft een eerlijke en duidelijke richting. Ik heb het geluk om e.e.a. met coach Jolanda de Heus te bespreken. Ik probeer mijn eigen snelweg te volgen en hoop niet tegen de vangrail te rijden. Als van de week een gesprek minder vlot loopt, biedt dat onverwachts toch weer energie en een nieuwe draai.
Over draaien gesproken: als ik op 2 oktober bij Leids ontzet met Stephanie, Adrienne, Martin, Arnoud en Christian over de kermis loop, verras ik mezelf door in te stappen. Ik krijs mijn longen uit mijn lijf. Stephanie en ik kijken elkaar aan: dit nooit meer!! Gelukkig weten we de hutspot binnen te houden.

Tja, een heel verhaal weer, terwijl ik toch ook 5 dagen in de week werk. Gelukkig heb ik het vorige weekend nog wat zwarte toermalijn van een beurs weten te kopen. Dat zou kunnen helpen tegen straling van apparatuur. En er lijkt echt verschil te zijn!

Gek eigenlijk dat ik jullie meer op de hoogte stelde toen ik in het verre zat...

Ik spreek jullie hopelijk snel weer.

Liefs,
El