Kinderwijsheid en plaatselijke reporter - Reisverslag uit Ulaanbaatar, Mongolië van Ellen Jongh - WaarBenJij.nu Kinderwijsheid en plaatselijke reporter - Reisverslag uit Ulaanbaatar, Mongolië van Ellen Jongh - WaarBenJij.nu

Kinderwijsheid en plaatselijke reporter

Door: Ellen

Blijf op de hoogte en volg Ellen

29 Augustus 2007 | Mongolië, Ulaanbaatar

Hij rammelt aan de deur en als ik uit bed kruip zie ik de contouren van een klein hoofdje. Het moet Jackie zijn, het kleine Mongoolse jongetje in geruit pakje dat wil spelen. Als ook de twee anderen langskomen, is het tijd om eruit te komen. Cindy is al op. De Californische en ik delen een ger. We zijn gisteren verkast, want de vorige ger wordt afgebroken. We helpen de hele tent uit elkaar te halen. Eerst het dekvilt, dan de horizontale banden en dan laag voor laag de vilten doeken en het witte doek dat strak gespannen staat. Voorzichtig trekken we de dakpalen uit de staande structuur. Dat is een secuur werkje en ik knijp hem een beetje als ik met een Mongoolse midden in de overgebleven ger blijf staan en langzaam de palen om ons heen vallen.
De vloer zijn kleden bovenop houten panelen, tenslotte de inboedel. Beetje bij beetje wordt het zomerkamp van Lotus opgedoekt. Met vrachtwagens worden ze teruggereden. Grote hilariteit als er muizen onder de gers leven. We proberen ze te pakken en natuurlijk ben ik zo gek om als enige die muis te pakken te krijgen en gebeten te worden. Het is maar goed dat ik rabies heb. Hier zijn de muizen eigenlijk wel koddig en zorgen ze dus voor zo'n 10 min plezier.
In het kamp zijn ruim 40 kinderen van verschillende leeftijden. Sommigen zijn duidelijk gehandicapt, anderen zijn zo slim dat ik maar hoop dat ze voldoende aandacht kunnen krijgen, want deze kinderen zijn bijzonder leergierig. Krijgen ze de aandacht niet dan vervelen ze zich met klieren trappen en schelden als gevolg. De ouderen hebben de taak om op de jongeren te passen en wat eten betreft lijkt dat goed te gaan, maar sociaal leergedrag kan sterk verbeterd worden. Ik ben geen expert, maar het lijkt me niet gepast en zinvol om een kind dat huilt hardhandig aan te pakken. Twee keer grijp ik in als het te ver gaat en ik het niet over mijn kant kan laten gaan. Ik vertel Didi dat social workers hier het beste op hun plaats zijn. Ze legt me uit dat continuiteit en echt een goede houding niet gemakkelijk te vinden zijn. Ze heeft veel opgebouwd de afgelopen jaren. Veel respect daarvoor; het land van de blauwe luchten is niet voor mietjes!
Cindy en ik besluiten na al het spelen met de kinderen een berg te beklimmen. Prachtige uitzichten!!!!!

Eenmaal terug in UB maak ik met Cindy de flyers. Otgoo vertaalt in het Mongools en ik werk het af. Vanochtend vertelt men bij UB post dat ik gratis een text kan plaatsen en zo bevind ik mij op de redactie van de krant met als gevolg dat ik volgende week een artikel met persoonlijke ervaring mag plaatsen.

Vrijdag vertrek ik met Oggi voor 3 dagen naar zijn moeder. Gisteravond hebben we met zijn vrienden informatie en ervaringen uitgewisseld.

Eindelijk komt er een beetje rust over me.

liefs,
Ellen

  • 29 Augustus 2007 - 09:05

    Pap En Mam:

    Hoi El,
    Leeft die muis nog?We zijn erg benieuwd naar die krant!Geniet van het laatste traject en de mensen!
    Liefs pap en mam

  • 29 Augustus 2007 - 17:27

    Annelies:

    Wat een interactie met de bevolking (en de muizen). Jij moet nu al een aardig woordje Mongools praten...
    Super!!!

  • 30 Augustus 2007 - 12:15

    Rinke:

    Hoi Ellen, net terug van vakantie en ben jou berichten aan het lezen. Klinkt allemaal er leuk, maar ook vermoeiend. De ene verassing snel na de andere. Hopelijk krijg je ook nog tijd voor time-out. Veel succes op de 3de met de tentoonstelling. groetjes R.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Ellen

Nieuwe culturen zien, andere omgevingen beleven: het maakt me geweldig nieuwsgierig. Vroeger met familie en ook met vrienden in Europa op vakantie, steeds vaker trek ik er in de vakantie alleen op uit. Wat ooit begon met een krappe portemonai naar Polen op wintersport, mondde de jaren erna uit in over grenzen kijken. Groot-Brittannië doorkruiste ik een paarmaal en eenmaal vrijwilligerswerk op Tenerife gedaan, wilde ik de andere continenten verkennen. Nu kost dat tijd en vaak toch ook wat geld ;-). Blij dat ik in 2002 Zuid-Amerika kon verkennen. Een echte reiservaring die 2 maanden duurde, waarvan 3 weken alleen in Argentinië en Brazilië). Helaas ging het vrijwilligerswerk met o.a. luipaarden niet door, doordat er stroperijen plaatsvonden. In Zuid-Afrika (Durban) had ik meer geluk met het werken in een rehabilitatiecentrum om vervet monkeys te verzorgen: CROW. Als je er in de buurt bent, moet je echt langsgaan, want ze doen heel goed werk! Nog voordat er rellen in Kirgizië plaatsvonden, hadden fotobeelden van dit land mijn hart gestolen. Door de nog steeds durende onrust daar,ben ik me op Mongolië gaan richten. En dat heeft mijn hart gestolen sinds mijn reis in 2006. Op deze site lees je de verhalen die ik er sindsdien beleef. Tussendoor in Nederland maak ik regelmatig uitstapjes; ook deze zijn er te lezen.

Actief sinds 08 Juni 2006
Verslag gelezen: 220
Totaal aantal bezoekers 111475

Voorgaande reizen:

04 Mei 2023 - 04 Mei 2023

Bericht van het thuisfront

20 Augustus 2012 - 25 Augustus 2012

Rome ontdekken

02 April 2012 - 21 April 2012

Fietsen voor Mongolië

17 September 2011 - 07 November 2011

Azië Mongolië tot Delhi

30 Juni 2006 - 24 Augustus 2006

Mijn eerste reis

18 Februari 2013 - 30 November -0001

balanseren en loslaten

Landen bezocht: