Expositieruimte geregeld en kinder gekrioel

Ik ruik zogenaamd aan hem en wijs naar de wasmachine. Ok Oggi, als jij de ene neemt dan neem ik de andere. Oggi lacht, mooi. Hij, de finse en Robby uit Italie zijn terug van een trip naar Oggi's moeder. Ik ontmoet ze voor de departement store. Omdat ik nog niet zeker weet waar ik toch de foto's kan hangen, kan ik echt niet weg Oggi. Teleurstelling want hij wilde direct weer terug. Oggi is een vriendelijke mongoolse man, die toeristen graag helpt, maar ik vraag me af wat voor werk hij eigenlijk doet, want hij dringt niet op. De finse mist nu 1 sok en we maken grapjes: dan knip je hem toch in 2'en? Of maak er een kadootje van, weer eens wat anders dan inpakpapier. Ze zegt dat ze hem zal framen thuis :-)
De arts council was zo druk met een event dat ze nog geen tijd heeft gevonden en ik spreek af om half 7 terug te komen. Nu heb ik tijd om Chris op te zoeken. Hij werkt voor real estate properties. Ik ontmoet hem als ik met Abbey bij UB deli zit te eten. Om ons heenkijkend lijkt deze ruimte wel wat. Bij de counter vraag ik naar de manager. En dan staat hij daar ineens, wijzend dat het telefoonnummer de zijne is... Ik doe het hele verhaal en hij zegt me dat we wel wat kunnen regelen en vraagt me morgen terug te komen.
Nog geen 10 minuten ben ik binnen en de boel is geregeld: 3 september hang ik de boel op en 7 september alles weer netjes. Een meeting mag, afhankelijk van het tijdstip.
Met Abbey spreek ik af Lotus te bezoeken en Didi te vragen. Na half uur wachten heeft ze uitgebreid tijd: 4 september om 19 uur in UB deli is haalbaar. Abbey wil wat maken met de kinderen, zodat we dat misschien kunnen verkopen. In het kantoortje liggen flyers van een optreden van Deegie. Hij blijkt heel beroemd te zijn. Hij zingt pop en heeft met een rapband vroeger opgetreden. De flyers heeft Lotus gekregen, maar Abbey en ik willen de toegangsprijs betalen, zodat het geld voor Lotus is. De eerste 6000 Tugrug gaan naar het opvangtehuis:-) Abbey neemt Dean, een Amerikaan die hier al jaren woont, en Halloona de Mongoolse mee. Ik vraag Guy uit de hostel mee. Als we een rit naar het centrum terugkrijgen ontmoet ik 2 jongens uit Taiwan. Verrek, naast hem ligt mijn brochure! Hij vertelt dat hij een film wil maken en ik hem op een verhaallijn heb gebracht en e.e.a. wil opnemen. Ben benieuwd wat daarvan terecht komt, maar haha straks komen we nog op tv in Taiwan!
Met 5'en in een taxi mag eigenlijk niet, maar lukt ons natuurlijk wel:-) In het stadion waar tijdens Naadam geworsteld wordt staat een groot podium. We proberen nog even of we betere plaatsen kunnen krijgen, maar iedere ingang heeft zijn prijs en wij hebben 3000 tugrug betaald, dus....
Na enkele bands die eindeloos doorgaan en de crowd wil nu echt Deegie, komt hij op. Alleen... die stem, ik weet het niet hoor, het klinkt wat verwijfd. Het optreden met een Mongoolse operazangeres is echter geweldig! De show wordt steeds beter. Ik vertel het Didi die langs loopt en Enkhtuya herkent me! Het publiek zingt mee, achter mij zit een oude vrouw in haar del en stok. Een foto maken durf ik niet, maar wat een plaatje.
Terug lopen we langs de standjes met eten. Het is een scene apart en vooral de bbq geur komt voorbij. Op de grond staan zakken met nootjes waar de Mongolen gek op zijn. We lopen een kapot bruggetje over op zoek naar een taxi. Onverwachts stopt er een midden op de brug over de Tuulriver en zo belanden we weer veilig in het centrum.
Ik sla het aanbod om met een dubieuze engelse jongen zijn geit op te gaan eten, toch maar af. Hij kent al die rare Mongoolse figuren en ik hoef maar te kicken of hij regelt een gids voor me. Maar waar is zijn baggage? En waarom is hij zo gretig met bellen met mijn telefoon? Waarom sleept hij wierook dat bedoeld is voor de toilet mee naar de slaapkamer? Ik wacht op een telefoontje om mee te gaan naar het kamp van Lotus. Ik ben benieuwd of het net zo'n ervaring wordt, als dat ik had met het budhist centrum? Want op uitnodiging ben ik meegeweest naar het Community huis, waar 25 kids tekenden en een franse filmploeg aanwezig was.
Met Otgoo heb ik al afgesproken dat we woensdag de advertentie gaan regelen. Van Abbey hoor ik dat dat zo'n 40.000 tugrug kan kosten, zo'n 25 euro. Da's pittig, maar we zullen zien.
Inmiddels ben ik verkast naar een heerlijk rustig guesthouse, Mongolian Steppe. Ontzettend vriendelijke vrouw, Eggie met haar zoontje Tsjagga. Met alle respect, maar in Golden Gobi is de sfeer toch minder relaxed en wist ik nooit welke insteek ik moest kiezen. Hoewel ik met een meisje erg goed contact had. Het is de mongoolse die me vertelt dat ze bang is als ze op tour gaat, omdat haar engels zo slecht is. Ik geef haar mijn phrasebook. De andere dag springt ze bijna om mijn rug om paard te rijden, haha.

tot zover weer; we zien wel wat de toekomst hier brengt...

liefs,
Ellen