Terug in bewoonde wereld, met krukje..
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
15 Juli 2008 | Mongolië, Ulaanbaatar
Veel tijd is er niet meer, maar ik wil toch proberen om naar beneden te klimmen. Geweldige rotsformaties. Als ik dit mooi vind moet ik volgens Tricia zeker een keer naar Amerika. Het zand is mul maar loopt makkelijker dan de zandduin. Zandstenen rotsen met kleine heuvels die rood uitslaan. Als de laatste toeristen omhoog zijn, ben ik alleen met een uitgestrekte vlakte en de totale natuurstilte: waanzinnig! Zonder omstoten is Tsagaan Savraga het mooiste fenomeen dat ik deze vakantie heb meegemaakt. Ik vind er zelfs een stukje versteend hout.
Tricia is aan de wandel en onderweg terug naar de ger-guesthouse willen we haar oppikken, maar de flow heeft haar te pakken en ze loopt het helemaal uit.
In Mandelgov hoop ik dat het lukt om een tweede krukje te vinden. Mijn mongools neemt toe: in plaats van woorden lukken er nu een paar (soms gebrekkige) zinnen: waar kan ik een oranje mongools krukje vinden (bi xaan mongolin sandel (?) ulaan-sjar bolox yy ?) Het warenhuis heeft alleen groene, maar een jongen met zijn wat vage vriend in del met sigaret brengen ons naar een lokale meubelwinkel en zo waar ik heb er weer 1. Het enige pakje sigaretten dat we nog weg konden geven blijkt een beetje een teleurstelling voor deze gasten te zijn.
Bold vermaakt zich prima met transittorradiootje die hij onderweg kocht. Bij iedere stop komt het ding te voorschijn:-) Er is nu nog maar 1 weg omhoog naar UB die we volgen, soms echter schiet de jeep het gras op. Heel bewust zoekt Bold naar een andere weg. Het gehobbel is een ritme geworden. Af en toe dommel ik even weg, zij het niet voor lang. We maken steeds minder gebruikt van lokale restaurantjes langs de weg. Nu ja restaurantje... wat stoeltjes een soort rustbed een gordijn met potten en pannen. Vaak zijn het drie gerechten: of fried noodles, of dumplings, of noodle soup. In de Gobi woestijn valt er weinig variatie te herkennen: rijst met wat geitenvlees en hier en daar een verdwaalde ui of wortelsnipper. 's Ochtend een pakje droge koekjes. Voor lunch onderweg denken we een modus te vinden in wat zoute vis, zoetzure augurken, erwten en abrikozen. Tussendoor eten we de overgebleven stukjes aruul, droge yoghurt. We laten onze maag de regie voeren en gisteravond hebben we het geweten.
Ik hou echt van honden, maar soms is het teveel om een mongoolse hond uit te leggen dat het niet fijn is als ie te dichtbij komt als je in de wijde omgeving een plekje hebt gevonden voor je behoefte, danwel het eten langs verkeerde weg eruit komt. Deze honden lijken allemaal dezelfde soort te zijn (ja wordt nog opgezocht:-))
Gisteravond is mijn verrassing groot als ik Gamba, de chauffeur van vorig jaar maart tegenkom. Hij spreekt niet zo goed engels als Bold, maar de herkenning wordt kort gevierd met een druppel wodka.
En dan, na 19 dagen zien we de omtrekken van UB weer. We rijden langs constructie zandhopen, Jarmag (waar Lotus is) en dan geven we Bold nog de fles wodka en overgebleven eten. Het was een boeiende en lange trip met zo'n 3500 kilometers, veel gehobbel, van prachtig groen heuvels tot rotsformaties, danwel zandduinen en droge dorre grond. Koeien, paarden, kamelen, schapen, geiten, herten, konijnen, marmotten, roofvogels en muizen: we hebben ze allemaal gezien. Tricia en ik zijn steeds beter op elkaar ingesteld. De laatste 2 dagen gaan we relaxen en heerlijk uit eten.
Mongolie blijft fascinerend....
liefs,
El
Tricia is aan de wandel en onderweg terug naar de ger-guesthouse willen we haar oppikken, maar de flow heeft haar te pakken en ze loopt het helemaal uit.
In Mandelgov hoop ik dat het lukt om een tweede krukje te vinden. Mijn mongools neemt toe: in plaats van woorden lukken er nu een paar (soms gebrekkige) zinnen: waar kan ik een oranje mongools krukje vinden (bi xaan mongolin sandel (?) ulaan-sjar bolox yy ?) Het warenhuis heeft alleen groene, maar een jongen met zijn wat vage vriend in del met sigaret brengen ons naar een lokale meubelwinkel en zo waar ik heb er weer 1. Het enige pakje sigaretten dat we nog weg konden geven blijkt een beetje een teleurstelling voor deze gasten te zijn.
Bold vermaakt zich prima met transittorradiootje die hij onderweg kocht. Bij iedere stop komt het ding te voorschijn:-) Er is nu nog maar 1 weg omhoog naar UB die we volgen, soms echter schiet de jeep het gras op. Heel bewust zoekt Bold naar een andere weg. Het gehobbel is een ritme geworden. Af en toe dommel ik even weg, zij het niet voor lang. We maken steeds minder gebruikt van lokale restaurantjes langs de weg. Nu ja restaurantje... wat stoeltjes een soort rustbed een gordijn met potten en pannen. Vaak zijn het drie gerechten: of fried noodles, of dumplings, of noodle soup. In de Gobi woestijn valt er weinig variatie te herkennen: rijst met wat geitenvlees en hier en daar een verdwaalde ui of wortelsnipper. 's Ochtend een pakje droge koekjes. Voor lunch onderweg denken we een modus te vinden in wat zoute vis, zoetzure augurken, erwten en abrikozen. Tussendoor eten we de overgebleven stukjes aruul, droge yoghurt. We laten onze maag de regie voeren en gisteravond hebben we het geweten.
Ik hou echt van honden, maar soms is het teveel om een mongoolse hond uit te leggen dat het niet fijn is als ie te dichtbij komt als je in de wijde omgeving een plekje hebt gevonden voor je behoefte, danwel het eten langs verkeerde weg eruit komt. Deze honden lijken allemaal dezelfde soort te zijn (ja wordt nog opgezocht:-))
Gisteravond is mijn verrassing groot als ik Gamba, de chauffeur van vorig jaar maart tegenkom. Hij spreekt niet zo goed engels als Bold, maar de herkenning wordt kort gevierd met een druppel wodka.
En dan, na 19 dagen zien we de omtrekken van UB weer. We rijden langs constructie zandhopen, Jarmag (waar Lotus is) en dan geven we Bold nog de fles wodka en overgebleven eten. Het was een boeiende en lange trip met zo'n 3500 kilometers, veel gehobbel, van prachtig groen heuvels tot rotsformaties, danwel zandduinen en droge dorre grond. Koeien, paarden, kamelen, schapen, geiten, herten, konijnen, marmotten, roofvogels en muizen: we hebben ze allemaal gezien. Tricia en ik zijn steeds beter op elkaar ingesteld. De laatste 2 dagen gaan we relaxen en heerlijk uit eten.
Mongolie blijft fascinerend....
liefs,
El
-
15 Juli 2008 - 17:33
Meris:
Hmm, lekker, natuur (hoewel ook zeer ongerieflijk).
Amerika? Echt naar Utah gaan, voor Bryce Canion en andere canyons. Prachtig! Tot tranen toe wordt je daar geraakt. Vast net als je trip van afgelopen week/weken.
Nog veel succes en plezier. Groetjes van bijna-vakantie-vierders, Martin en Meris -
15 Juli 2008 - 18:35
Annelies:
Mooi verhaal weer! Ik ben bezig met mijn reis foto's, dus ik ben ze ook van Mongolie tegen gekomen...yep, inderdaad een waanzinnig mooi en indrukwekkend landschap.
Heel veel plezier nog!
xxxx -
17 Juli 2008 - 07:39
Adrienne:
Ha Ellen,
Het duurt niet meer lang dan kan ik al je belevenissen life beluisteren! Wat leuk dat je een tweede oranje 'mongolin sandel' (kan ook al een beetje mongools :)) gevonden hebt! En hartelijk dank voor de lijst met dieren die jullie zijn tegengekomen. Ben benieuwd welke soort herten jullie gezien hebben! We zoeken het wel uit als je terug bent. Veel groetjes, Adrienne -
22 Juli 2008 - 16:43
Richard:
Hello ellen! Richard here from ulaan baatar.
I've got hold of my contact with regards to Mongolian work placements, email me at rich.s.wright@gmail.com and I'll send you over her details etc
Hope your well!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
