Nomaden familie

He allemaal,

Ben verrast door de vele reacties. Houden jullie de zon nog even voor me vast? Er gebeurt zoveel, dat ik niet eens toekom aan kaartjes schrijven, maar op de dag dat ik wacht om opgehaald te worden, vraagt een zwerver me om kaarten te kopen. Het juiste moment is daar vind ik en krijg even de kriebels als hij me op de wang zoent als ik wat kaarten voor het thuisfront koop. Nu ik de ervaring van afgelopen dagen heb kan ik eindelijk met een gerust hart mijn kaarten versturen:-)

Ehh, welke Wim is dit??

Inmiddels zit ik wat tipsy achter de pc, wederom in UB. Waarom ? Vanavond ben ik teruggekomen van mijn 10 daagse (ook voor mij een verrassing!)verblijf bij een familie. Mijn host vader heeft me 3 x wodka gegeven en 2 x araig dat van paardenmelk is gemaakt en na verloop van tijd ook alcohol bevat.

Ik slaap in een ger bij de familie. Vader is 63 en moeder is 57. Ze hebben 7 kinderen, waarvan 4 zonen die voornamelijk in de bergen zijn om de paarden te runnen. Met de jongste dochter Naraa van 20 beleef ik het meeste: ze laat me zien hoe je water schept uit een riviertje wat wij geen riviertje zouden noemen maar wat plasjes bij elkaar. Ze drinken het, maar ik houd het bij mijn flessen water.

Iedere ochtend ontwaak ik om 7 uur zonder wekker. Dan zijn er al mensen op om de koeien te melken. De eerste dag probeer ik het: wat is dit lastig zeg! Geiten melken kan ik een stuk beter en bovendien is het erg lollig om die beesten te vangen en in een rij te zetten met zijn allen.

Om de dag ben ik met Naraa bij de ger van haar oudste broer. Ik help bij het aanreiken van de jonge veulens wanneer er gemolken wordt. Regelmatig komen er mensen van een chalet in de buurt om een kopje melk te halen en ik moet zeggen erg lekker! beetje zoet alsof het anijs is. Alles is hier melk, alhoewel we wederom de ingewanden van een geit eten. Die lever en hart smaken nog steeds goed maar de met bloed gevulde darmen en de harde huid van de maag (favourite van Naraa) hoeven niet zo voor mij! En ddan moet er weer geworsteld worden. Yuraa en Naraa zijn ineens bang voor me en ik win, maar van Gana lukt dat echt niet. Geen wonder die eet de hele dag door!

Als ik de eerste avond over de heuvel met Naraa en Yuraa terugloop blijkt de hele familie op me te wachten met een maaltijd: vlees en thee (melkthee) and candy! Ze willen wel eens zien wie die Nederlandse is ;-0 Een paar dagen later komt een duits sprekende Mongool langs en spreek ik met de vader over de verschillen met Nederland. Het point-it boekje brengt weer uitkomst! Ja hoor ook wij hebben koeien, geiten, schapen en paarden.

Mijn hostdad vraagt of ik een maaltijd kan maken. Dat wordt spaghetti en tot mijn geluk is dit prima gelukt voor 7 personen en vinden ze het erg lekker (of doen alsof :-)

De toilet is nog steeds buiten in een gat met wat planken en wat hout afgezet. Na 5 dagen gobi ben ik wel wat gewend en het verschilt niet veel van ervaringen van vroeger.

Ik leer de verschillende planten kennen: voor kiespijn, shampoo, thee en hoofdpijn (laatste geldt voor edelweiss en waar haal je dat in NL?).

Met Naraa beklim ik een berg, maar om een of andere reden gaan Mongolen rechtstreeks omhoog in plaats van zigzag. Heeft iemand extra paar longen !!! Bovenaan blijkt fruit te groeien. Ons buik vol liggen we 2 uur lang en slapen wat tussen de dorre takken.

Iedere avond loop ik met Naraa op om de koeien binnen te halen, ondertussen leert ze me een kinderliedje. Leuk, maar niet voor Bodre, de 2 jarige peuter die ontzettend sterke wil heeft en het ene moment op mijn rug zit en het ander me eem klap wil geven of een baby geit die geen moeder meer heeft bijna killed om dat ze op dit dier wil rijden...!!

Mijn kleren zijn zo vies en ookal was ik ze met het water van het riviertje (eerst water halen en niet in de rivier wassen!) de volgende dag zijn ze weer vies.

Ik vindt een pet die ik graag draag, maar als Utro me vandaag ophaalt zegt ze dat het geen geluk zal brengen en ik gooi hem uit het raam. Een goed gebaar volgens haar.

Als ik met Naraa naar het dorp rijd per paard bots ik bijna tegen Utro aan. Ze komt vanaf TPA een nieuwe volunteer brengen. Een paar dagen terug blijkt Rob van TPA me op te zoeken. Datzelfde moment wandel ik over de heuvels vanaf de paarden farm. In de verte een regenboog...

Terug bij de familie heb ik voor velen kadootjes. Naraa krijgt mijn gelukshanger. Tricia, het heeft mij geluk gebracht in Mongolie en nu ik overmorgen naar Beijing vertrek leek het me juist om deze door te geven. Ik heb hem geschoond en haar uitgelegd hoe het werkt. Mijn enige mooie shirt gaat naar Yuraa. Ik zal haar missen om haar vrolijkheid en baal dat ik vanavond in de hostel mijn dagboek niet kon vinden, want daar staat haar adres in.

De lieve moeder heeft een gebreide pullover voor me: wat ontzettend lief!!
Ik krij eenpaar dagen terug te horen dat ik snel genoeg leer om hier te wonen en grap terug naar Naraa dat er in Nl ook leuke mannen zijn :-)

Ik begin me op mijn gemak te voelen in Mongolie en hoop stiekem dat ik volgend jaar terug kan komen. En dat terwijl mijn reis nog niet voorbij is en mij nog een avontuur in China te wachten staat.

17 aug om 8 uur \'s ochtends zal ik op de trein stappen. Morgen hoop ik mijn paspoort terug te hebben en mijn treinticket. utro heeft gezegd dat ze er voor gezorgd heeft. En haar kan ik goed vertrouwen.

Veel liefs

Ellen