Terelj park en Nomad project
Door: Ellen de Jongh
Blijf op de hoogte en volg Ellen
06 Augustus 2006 | Mongolië, Ulaanbaatar
Hey allemaal,
Goed nieuws: morgen vertrek ik nog voor een week naar een nomad familie, 40 km buiten UB!
Ben ontzettend benieuwd.
Vannacht opnieuw in een ger geslapen, namelijk in Terelj park. De heuvels/ bergen zijn glooiend en lager dan in Hustai of in de Gobi. Het doet wat denken aan Schotland of Noorwegen. Hier en daar zijn er rotsen waardoor ook Oostenrijk is vertegenwoordigd :-)
Met 9 vrijwilligers, Rob en Utro en de driver vertrekken we vrijdagochtend om 11.00. Tenminste dat is het plan. Maar 1 wist niet dat er overnacht zou worden en 4 anderen hebben nog niet ontbeten. Jim en ik hebben met Imogen gegeten en haar gedag gezegd. Ik zal haar missen. Hopelijk zijn we op tijd terug om haar nog uit te zwaaien.
Terwijl de anderen eten, koop ik bij marktkraampje een spel kaarten. Ik heb een geweldig kaartspel geleerd en dat gaan we ook de anderen leren! Meestal speel je het in 2 teams. Na een afgesproken aantal rondes zullen de winnaars de verliezers als paarden rijden, waarbij de oren richtingwijzers zijn. Een hoop hilariteit iedere keer. Tot nog toe ben ik 1 keer paard geweest en als we het dezelfde avond de anderen leren hebben we weer een goed team. Dit keer moet Utro eraan geloven; het gaat niet erg van harte:-)
Het kaartspel Ashole is een ramp voor mij, want was ik 1 keer president, daarna verlies ik 4 keer, zodat ik van de mongoolse wodka moet drinken. Het is slap spul, gemaakt van geitenmelk. De meesten vinden het smerig en ik moet toegeven dat er veel betere drankjes bestaan.
De trip in het park doet wat toeristisch aan. We stoppen waar 2 van ons een kameel berijden. Ik wacht wel tot volgende week, want de familie schijnt 5 verschillende diersoorten te hebben: paarden, schapen, geiten, kamelen en koeien. Wauw!
In een grot is een plaat van een budha te zien. Bij de turtle rock klimmen we naar boven. Joepie, weer wat rotsklimmen. Met Krishna heb ik de deal dat we dit weer zullen doen, maar of dat er van komt... Ik wurm mezelf door een spleet, maar we kunnen helaas niet verder.
We slapen in een ger: 1 voor de meiden en Utro en ik slapen bij de mannen. Het gegiechel uit de andere tent bevestigt mijn keuze:-)
En waarom wil niemand van de meiden tegen mij worstelen, als Krishna verliest? Maar ook ik waag het niet tegen de mannen, ha, alhoewel Jim en ik ons partijtje in de bergen nooit hebben afgemaakt.
Het paardrijden is een giller de eerste 10 min. Draafden we nog geen week geleden over de bergen van de Gobi, nu worden we aan de hand genomen. En kan iemand ons een mongools zadel geven!!! Jim en ik stijgen af. Dit is gekkenwerk, want Keith heeft op een of andere manier voor elkaar gekregen dat hij zelfstandig mag rijden. De rest sukkelt verder en daarna wisselen Jim en ik elkaar af op het paard dat Keith heeft. Het is me werkelijk iets te wild en ze geven me gelijk een ander paard en voor het eerst galoppeer ik in Mongolie! Keith en Jim rijden naast me, maar het gaat me iets te hard. Het lukt me om af te remmen en mijn paard van de andere te houden, maar als de groep terug is, wil het paard niet meer. Nog 1 keer maak ik een rondje....
Met 3 kinderen van de familie spelen we met de bal en eentje van rond de 8 heeft een sterke hand! Daarna volgen volleybal, voetbal en softbal met de fles als club en schoenen als honken. En dan valt Sophie op haar pols. De 4 meiden zijn alle vier medische vrijwiligers; ik sta inmiddels bekend om 9 van de 10 keer het gevraagde bij me te hebben. Opnieuw biedt mijn spul uitkomst. Met de bandage spalken we haar pols. Ik heb met haar te doen. Toch besluiten we toch de nacht te blijven.
Om ons heen onweert het. Ik schuil tegen de regen aan de zijkant van ons busje en open mijn camera voor 30 sec. 2 flitsen komen voorbij. Zou het erop staan?
Vandaag zijn we teruggekomen, eerder dan verwacht dat wel. Weliswaar is dit weer een actie die onbedoeld afgebroken wordt, maar misschien zien we Imogen nog om haar op de trein te zetten.
Na deze berichten vrij snel achter elkaar zal het wel even duren nu, want platteland van Mongolie: ik kom eraan!
El
Goed nieuws: morgen vertrek ik nog voor een week naar een nomad familie, 40 km buiten UB!
Ben ontzettend benieuwd.
Vannacht opnieuw in een ger geslapen, namelijk in Terelj park. De heuvels/ bergen zijn glooiend en lager dan in Hustai of in de Gobi. Het doet wat denken aan Schotland of Noorwegen. Hier en daar zijn er rotsen waardoor ook Oostenrijk is vertegenwoordigd :-)
Met 9 vrijwilligers, Rob en Utro en de driver vertrekken we vrijdagochtend om 11.00. Tenminste dat is het plan. Maar 1 wist niet dat er overnacht zou worden en 4 anderen hebben nog niet ontbeten. Jim en ik hebben met Imogen gegeten en haar gedag gezegd. Ik zal haar missen. Hopelijk zijn we op tijd terug om haar nog uit te zwaaien.
Terwijl de anderen eten, koop ik bij marktkraampje een spel kaarten. Ik heb een geweldig kaartspel geleerd en dat gaan we ook de anderen leren! Meestal speel je het in 2 teams. Na een afgesproken aantal rondes zullen de winnaars de verliezers als paarden rijden, waarbij de oren richtingwijzers zijn. Een hoop hilariteit iedere keer. Tot nog toe ben ik 1 keer paard geweest en als we het dezelfde avond de anderen leren hebben we weer een goed team. Dit keer moet Utro eraan geloven; het gaat niet erg van harte:-)
Het kaartspel Ashole is een ramp voor mij, want was ik 1 keer president, daarna verlies ik 4 keer, zodat ik van de mongoolse wodka moet drinken. Het is slap spul, gemaakt van geitenmelk. De meesten vinden het smerig en ik moet toegeven dat er veel betere drankjes bestaan.
De trip in het park doet wat toeristisch aan. We stoppen waar 2 van ons een kameel berijden. Ik wacht wel tot volgende week, want de familie schijnt 5 verschillende diersoorten te hebben: paarden, schapen, geiten, kamelen en koeien. Wauw!
In een grot is een plaat van een budha te zien. Bij de turtle rock klimmen we naar boven. Joepie, weer wat rotsklimmen. Met Krishna heb ik de deal dat we dit weer zullen doen, maar of dat er van komt... Ik wurm mezelf door een spleet, maar we kunnen helaas niet verder.
We slapen in een ger: 1 voor de meiden en Utro en ik slapen bij de mannen. Het gegiechel uit de andere tent bevestigt mijn keuze:-)
En waarom wil niemand van de meiden tegen mij worstelen, als Krishna verliest? Maar ook ik waag het niet tegen de mannen, ha, alhoewel Jim en ik ons partijtje in de bergen nooit hebben afgemaakt.
Het paardrijden is een giller de eerste 10 min. Draafden we nog geen week geleden over de bergen van de Gobi, nu worden we aan de hand genomen. En kan iemand ons een mongools zadel geven!!! Jim en ik stijgen af. Dit is gekkenwerk, want Keith heeft op een of andere manier voor elkaar gekregen dat hij zelfstandig mag rijden. De rest sukkelt verder en daarna wisselen Jim en ik elkaar af op het paard dat Keith heeft. Het is me werkelijk iets te wild en ze geven me gelijk een ander paard en voor het eerst galoppeer ik in Mongolie! Keith en Jim rijden naast me, maar het gaat me iets te hard. Het lukt me om af te remmen en mijn paard van de andere te houden, maar als de groep terug is, wil het paard niet meer. Nog 1 keer maak ik een rondje....
Met 3 kinderen van de familie spelen we met de bal en eentje van rond de 8 heeft een sterke hand! Daarna volgen volleybal, voetbal en softbal met de fles als club en schoenen als honken. En dan valt Sophie op haar pols. De 4 meiden zijn alle vier medische vrijwiligers; ik sta inmiddels bekend om 9 van de 10 keer het gevraagde bij me te hebben. Opnieuw biedt mijn spul uitkomst. Met de bandage spalken we haar pols. Ik heb met haar te doen. Toch besluiten we toch de nacht te blijven.
Om ons heen onweert het. Ik schuil tegen de regen aan de zijkant van ons busje en open mijn camera voor 30 sec. 2 flitsen komen voorbij. Zou het erop staan?
Vandaag zijn we teruggekomen, eerder dan verwacht dat wel. Weliswaar is dit weer een actie die onbedoeld afgebroken wordt, maar misschien zien we Imogen nog om haar op de trein te zetten.
Na deze berichten vrij snel achter elkaar zal het wel even duren nu, want platteland van Mongolie: ik kom eraan!
El
-
06 Augustus 2006 - 07:20
Pap En Mam:
Ellen wat goed dit weer te lezen!Zo zie je al weer nieuwe zaken en mensen!Het wordt steeds leuker.Zijn erg benieuwd naar de foto(30 sec.2flitsen).Vooral doorgaan en veel genieten!!Hier alles OK.
liefs pap en mam -
06 Augustus 2006 - 14:39
Ineke Schout:
Hoi Ellen,
Heb weer genoten van je reisverslag.Ben alweer benieuwd naar je belevenissen bij de nomadfamilie.Wat krijg jij een indrukken te verwerken,zeg!Ik hoop dat je volgende week ok aan je kamelenrit toe komt. Maak je nog steeds veel foto's? Groetjes en tot horens,
Ineke -
07 Augustus 2006 - 08:03
Lisette:
Dag Ellen,
Je maakt veel spannende dingen mee en het ontbreekt zeker niet aan afwisseling. Ik lees met plezier je verhalen. Soms gaat het wel heel snel. Zoveel snelheid is er in NL niet en zeker nu niet in de relatief rustige zomerperiode op VROM. Maar door het heerlijke weer (met af en toe een paar dagen regen tussendoor)is het hier ook genieten. Veel plezier op het platteland! groet Lisette -
07 Augustus 2006 - 10:29
Rik:
Ha die Ellen.
Nu dan een berichtje uit het Nieuwerkerkse. Ik heb met plezier zojuist je belevenissen gelezen. Zoals ik al dacht met de nodige up's en down's maar uiteindelijk altijd weer goed.
Ik ben wel geinteresseerd in dat kaartspel, alleen voor dat paardje rijden verzin ik wel wat anders. Succes bij je Normadenfamilie!
groet
Rik -
07 Augustus 2006 - 11:59
Fincent:
Hee Ellen,
Leuk om je verhalen te lezen! Hier is het een beetje uitgestorven (alleen Erik die me van mijn werk houdt...)
groet, Fincent
ps Ondanks dit weblog verwachten we natuurlijk ook nog wel een ansichtkaartje... -
07 Augustus 2006 - 18:56
Martin:
Ha Ellen!
Heel leuk verslag en wat beleef jij veel zeg daar in het verre oosten! Leuk te horen dat je naast de onvermijdelijke moeilijke momenten ook veel lol hebt! Veel plezier op de trip door Mongolie en tot horens!
Martin
-
08 Augustus 2006 - 10:39
Anke:
Ha die Swiep,
Leuke verhalen lees ik hier vanuit het Haagse! Heel veel plezier en geniet met volle teugen! Hier alles goed, weer redelijk, van slappe tijd in vakantie nog niet veel gemerkt. Ik ben er al weer helemaal in na de vakantie naar Zweden. Dat was super en zeker voor herhaling vatbaar.
groet en liefs,
anke -
08 Augustus 2006 - 11:50
Chantal:
He Ellen,
Eindelijk eens je site opgezocht en een stukkie gelezen. Klinkt alsof je je prima vermaakt daar! En dat brengt bij mij ook weer de nodige reiskriebels naar boven. Gelukkig ga ik eind september voor een maandje naar Sri Lanka, dus ik hoef niet lang te wachten.
Heel veel plezier met de rest van je reis!
Groetjes Chantal (VenW) -
10 Augustus 2006 - 11:20
Adrienne:
Hé hallo Ellen,
Echt helemaal ongelooflijk wat jij al allemaal hebt meegemaakt. Wat een leuke contacten heb je opgedaan onderweg! Kun je je nog aan Nederland herinneren. Je weet wel zo\'n klein (inmiddels regenachtig) landje ergens in het westen van Europa. Daar zit ik nog steeds achter een bureau weg te dromen bij jouw reisverslagen! Kijk je wel uit in China, daar zijn op het moment flinke tornado\'s aan het werk. Maar als jij er komt, zijn ze vast al weer weg. Stephanie en Quentin zijn inmiddels op fietsvakantie in Nederland. Arnoud en ik wilden nog wel een dagje meefietsen, maar voorlopig wacht ik nog even tot het weer wat lekkerder is. Veel plezier op het platteland in Mongolië!
Veel groetjes,
Adrienne
-
10 Augustus 2006 - 14:06
Eugene:
Ha Ellen, het blijft leuk om op deze manier te kunnen volgen waar je zoal bent en wat je meemaakt. Ik ben het overigens helemaal met Fincent eens: we rekenen natuurlijk -ondanks de weblog -op een mooie ansichtkaart!
Gr Eugene -
14 Augustus 2006 - 08:08
Wim:
Hoi Ellen,
Leuk om je verhalen te lezen. Het ontbreekt je niet aan belevenissen! Ik bekijk graag je foto's als je weer terug bent.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
