Saved by the ranger

Eindeloze vlakte voor me, gebergte achter me. Ergens zijn de Takhi. In de verte lijkt een rivier te stromen. De Tuul river? Zandwegen met heel af en toe een auto.
Gisteravond ben ik naar Khustai NP gekomen om te ervaren wat ik vorig jaar deed en Nandia te ontmoeten. Bolor wacht me op bij hun kantoor in UB en heeft transport en een ger en eten voor me geregeld. Ze weet te voorkomen dat de taxichaffeur mij als zovele touristen af probeert te zetten. Er wordt aan de weg gewerkt en we rijden om, over de zandwegen met kuilen en waterplassen. In de donkerte doemt het kamp op en even later zit ik in 'mijn' ger. De geur van vilt is heerlijk en ik ben blij om even uit de stad te zijn.
's avonds ontmoet ik onverwachts een nieuwslezer van Channel 1. Hij spreekt vloeiend frans, maar gelukkig ook engels. We praten tot diep in de nacht en hij geeft me een contact, wie weet helpt het.
Ik besluit Nandia in het research centrum (2 uur lopen vanaf het kamp) te verrassen en dat lukt! 2 uur lang praten we bij. Ze zit waarschijnlijk nog 2 jaar in het park, maar wil daarna iets aan vervuiling in de stad doen. Ze vraagt me wat ik nu in het mongools kan zeggen:-) Dat zijn al aardig wat woorden maar zinnen maken kan ik nog niet. Het gaat er professioneler aan toe in het park en kamp. Tsaga heeft een dochtertje gekregen, de verzorgster uit het kamp werkt nu in de stad, Bayarkaa werkt nu in het Bayangor Hotel en de twee studenten zijn afgestudeerd en eentje, Byarambaa is hoogzwanger. Alleen de chauffeur, die vorig jaar echt geweldig was, blijkt in het ziekenhuis te liggen. In de donkerte reed hij in een marmotten kuil en vloog over de kop.
Er is iets met zijn oog, dus ik hoop maar dat hij zijn baan kan behouden.

Ik zeg dag tegen Nandia en vertel naar mij te zoeken als ik 's avonds laat nog niet terug ben, want ik wil nog naar de Tuul river. 2 uur lopen door de steppe. Ik heb een map en doorkruis een drooggevallen rivier. Geen Takhi, maar dan een horde paarden en koeien. Holy, ze komen mijn kant op! Er is dus ergens een kamp. Zit ik dan al in de Bufferzone? 3 kinderen op een fietsje rijden mij tegemoet: su cha te! Ik geef ze een ballon en we lachen. Opnieuw vraagt het jongetje me mee naar huis: 'Manna, manna....' waarvan ik later weet dat het ons betekent. Ik drink de thee en probeer wat te praten. Nee Pujee, ik heb geen beer en draak gezien onderweg en ja in Nederland hebben we ook schapen en geiten. De moeder bladert in mijn phrasebook. Ik laat het achter als dank. Maar dan wordt ik meegesleept naar de volgende ger. Ik weet, het is onbeleefd om het af te slaan en opnieuw wordt ik verwelkomd. Sorry, het enige dat ik niet kan eten is gekookt bloed, ik laat het achter in het kommetje. Zeg dag en vervolg mijn weg terug. Ik heb de rivier gezien, maar de vilt making niet. Tegen de bergen schijnt de zon al laag. Mooi, maar ik moet opschieten, want in de bergen zitten wolven. Als ik het researchcentrum voorbij loop staat hij daar en kijkt me recht aan: Takhi! Iedere beweging volgt hij. Het is een bachelor, maar geen idee wie. Enkele foals zijn erbij gekomen, maar niet alle overleven het en Nandia vertelde me dat de rangers er vandaag een verzorgd hebben. Het regende in Juni niet voldoende en de regen nu in augustus is niet normaal. Het gras is te droog. het woord klimaatverandering valt. Op verschillende plekken proberen ze pine trees te planten. Geregeld zie ik skeletten onderweg. Dan komen twee rangers op motors. Intuitief weet ik dat ze gestuurd moeten zijn door Nandia. Het is 8 uur 's avonds en een half uur lang rijden we over de vlakte. Het gaat met 40 tot 60 km per uur over de zandwegen. Met de wind in mijn haren geniet ik, zie nog 7 Takhi en ben dankbaar!
's avonds drink ik met Nandia, Khovshhoo en een vriend. Ze zijn in Duitsland geweest. Vrienden begrijpen niet waarom ze niet naar het buitenland gaan, maar ze houden van de steppe en hun Mongolia. Als meisjes 2, 4 zijn dan wordt hun haar kort geknipt, voor jongens gelden oneven jaren. Het is traditie, maar niemand kan me vertellen waarom...
Met de staff rij ik terug naar UB, achterin 2 studenten. Ok, ik mag een berg uitkiezen voor kerstmis als ze horen dat Nederland alleen een paar kleine heuvels heeft en ik beloof hun een windmolen te sturen haha. We trekken een auto uit de drek en in UB ontmoet ik wederom Idre, de computerman van vorig jaar. Hij is zo aardig om mee te rijden naar het Guesthouse.
Ik ontmoet er een franse die smoor is geworden op een mongoolse jongen en terugvliet naar Frankrijk om een visum voor een jaar te krijgen. Doet me denken aan de witte masai. Ik geloof haar en dit zou echt een kans hebben als ik haar verhaal hoor.
Een bijzondere vrouw uit Amerika, Judy, verteld haar verhaal: ze heeft op vele plekken gewoond, heeft veel aan bergklimmen gedaan en is met pensioen. Nu wil ze Habitat manager worden: ze bouwt huizen met de lokale bevolking op hun eigen verzoek. Zou ik dan misschien 2 kinderen uit de opvangtehuizen erheen kunnen brengen voor construction in Erdenet??

Zometeen heb ik een ontmoeting met Bolor. Ze wil me wel iets meer mongools leren. In de jeugdhergberg ontmoet ik een mongoolse gids. Hij kan misschien voor mij regelen dat ik een paar dagen zijn moeder kan helpen op het platteland. Ik hoop dat het te combineren valt...

Nu alleen de websitetekst nog, want www.blueskynow.nl is nog niet waar het wezen moet, maar vorderingen worden wel gemaakt!!!

Ik hoop dat met jullie alles goed is!!
liefs
Ellen