Foret de Mormal

Het staat er ingedeukt bij, een beetje verzakt. Er omheen bomen, het ligt dan ook een beetje afgelegen: het huis in Cuesmes waar Vincent woonde van augustus 1879 tot 15 oktober 1880. Hij woonde bij de mijnopzichter Charles Decruq. Het plaatsje ligt 2 km van Mons in de zogenaamde mijnstreek de Borinage. In deze tijd legde Vincent het harde mijnwerkersleven vast op doek. We stoppen er en bekijken een video over het leven van de schilder. Ik blijf het bijzonder vinden hoe het leven van de schilder zo triest kan zijn en tegelijkertijd zoveel waardevolle schilderijen over zijn. Natuurlijk zie je dat vaker met artiesten, maar wat is dat toch, dat we na iemands dood pas miljoenen voor zijn schilderijen betalen, bijna hypocriet te noemen.

17 km verder zijn we volgens het boekje in Frankrijk, maar dat weten we alleen omdat we rijden over Rue de Frontière, verder geen bordje of Gendarmerie. Ach ja, c´est Europe :-). Het landschap wordt nog meer platteland, de dorpjes maken zich op voor pasen: feestelijkheden bij de boulangerie au patteserie.

Vanochtend hebben we geluk gehad: in Leval wil iemand ons hosten. Een jongen van 19, Virgil, woont in Lille, maar in het weekend bij zijn moeder en stiefvader. Omdat hij naar Amerika wil doet hij aan couchsurfing. We zullen hem een goede referentie geven, want we lachen heel wat af. Onder andere omdat zijn moeder geen engels kan en ik nu ik wat moeier ben moet zoeken naar franse woorden.

Er komen is nog niet zo gemakkelijk. Eerst fietsen we op de kleinere wegen met soms wat grind door het Foret de Mormal. Bij Le Croisil zit ik heerlijk aan het wild. Dat doet goed! Op een of andere manier moeten we aan de andere Kant van de Sambre zien te komen. Op goed geluk pakken we de tweede tunnelgang en dat is goed. Zij het dat we over de brug over het gras moeten. Maar dat is nog altijd beter voor de achterband dan over het grind.
Bij cafe Boris vragen we de laatste weg: bij de farmacie rechtsaf. Tja en waar is dan de farmacie? Ja bij jullie straat Dupont haha!
Mooie boel, maar we slapen goed en ’s ochtends rijdt Virgil ons met de auto naar de bakkerij voor ontbijt. de halfbroer van Virgil is nog jong. Enthousiast wil hij zijn priatenschip aan Linda laten zien, want die is hetzelfde uit de Piartes of the Caribean met Johnny Depp. Verrassend is dat de fransen niwet altijd een bord gebruiken en dus liggen de kruimels overal op het zeil.

Een hartelijk afscheid en we zijn weer op weg. Ik krijg steeds meeer gevoel voor het franse landschap en hoe Vincent van Gogh zich er door liet inspireren. De kleuren van de korenvelden zijn diep. Nu al, terwijl de lucht betrekt...