Creatie en intuïtie als taal

Wat een gedoe met die tassen door het warenhuis op hotel de Ville, hartje Parijs. Volbepakt en bijna niet te tillen slepen we ze mee, want ik wil een aquarel setje kopen. Ik volg een schetscursus bij Pauline, de francaise.

Op de dag dat we Parijs binnenrijden, slaap ik 's middags nog 2 uur om daarna het atelier van Pauline te zoeken, terwijl Linda verder bijkomt. Vermoeid kom ik ruimschoots op tijd, tenminste.. dat denk ik. De straat waar ik moet zijn is een woord anders en dus fiets ik de helft van Parijs nog eens door. Pauline is een vriendelijke meid. Niet een weelderige kunstenaar, maar gericht en rustig geeft ze een opdracht aan ons. Ik creëer the rizing blue sky, een verhaal in een schets gecombineerd met woorden en plaksel. Dit is leuk werk!

Goed en wel met de nieuwe aquareloutfit wil ik de dag erop naar de buitenschetsactiviteit. Helaas Koga beslist anders: midden op de weg breekt de ketting. Ik schiet in de lach, want stel je voor dat dit de nachtelijke rit was gebeurd! Voordeel is dat niemand een fiets wil jatten zonder ketting:-). Met gerust hart laat ik em staan en sleep die tassen door half Parijs op zoek naar de groep. Kom te laat in het afgesproken cafe, obers die niet helpen, maar de gasten wel. Dik een uur te laat vind ik de groep die zelf ook steeds verhuist. In t cafe experimenteer ik met een techniek met acquarel.

Ik neem afscheid van Linda; ze stapt op de trein naar Nederland. Ik verhuis naar een nieuw hotel en zoek een goede fietsemaker, sleep wederom met de tassen. En dan in de ondergrondse sta ik stil: wat een gedoe steeds, waar is de rust in deze stad en vooral bij mijzelf? Ik stuit op muzikanten, een kleznerband. Goed hier ga ik eens van genieten. 20 min zit ik op de grond te luisteren als een francaise me de weg vraagt. In zo'n geval heb je de keuze om antwoord te geven of niet, of om een gesprek aan te gaan. Ik besluit het laatste. Geannimeerd hoor ik haar aan, ze is op weg naar een workshop over communicatie. Ze heeft veren in haar oren en iets doet me denken aan sjamanisme in combi met hippie. Instinctief heb ik zin in die workshop. Dat t in frans is deert me niets. Want wat je interesseert vanuit het hart verstaat iedere taal, ookal kan ik t niet vertalen. En zo beland ik 's middags op de workshop. De begeleider is verbaasd, Hoeveel frans ik begrijp: 90, 60, of 30 procent. Ik lach: de 30 is al veel, maar wat nodig is sla ik heus op, hoe dan ook. Ik kom tot rust tijdens de workshop, herken zelfs een oefening en geef een vrouw reiki energie. Geslaagd dus :-)

Ik vertrek naar Malakoff, waar ik bij Laurent een paar nachten verblijf. Het ligt een uur rijden op afstand van Parijs. Mijn fiets weer gemaakt zal dit de pendel zijn voor een paar dagen. Laurent ken ik nog uit Azië.
Terwijl ik bij hem verblijf volg ik nog 2 lessen bij Pauline, dit keer prive. We tekenen snel op verschillende plekken. Ze spoort me aan om in max 15 min een schets te hebben, met acquarel en al. We nemen afscheid en ik zal nog verder oefenen: Sacrecoeur, de Bassiliek. Wel 3 uur lang zit ik op het overdekte terras, terwijl het hoost. De ober "likes the drawing"; hij is een grote flirt. Nog gauw een foto van ons 2 voordat ik de regen instap.

Niet alleen spreek ik Laurent weer, maar maak ook kennis met zijn half broer Philippe. We spreken lang over werk, over wat ons bezighoudt, we koken. Ik heb een hoop plezier met de persoonlijke gesprekken. Ik vertel hem dat steeds als ik in de buurt van de Notre Dame ben ik spontaan zing. Het fascineert en we besluiten de dag erop de Notre Dame een bezoekje te brengen.

Het wordt de meest bijzondere pelgrimstocht door een kerk die ik ooit heb gedaan. Energiewerk vanuit chakra's maakt sensitief en de beelden en ervaringen die ik binnenkrijg liegen er niet om. De energie bij bepaalde pilaren is verschillend, ik voel t in mijn buik. Middeleeuwse donkere hekserij, voeten slepend door een droge woestijn, dansende lichtheid. Ongekend sterk is de ervaring en nee, ik ben niet dronken, heb niets gerookt of gesnoven. Het is slechts de weg der ervaringen.
We sluiten de dag af met een heerlijk uitgebreide zelfgemaakte maaltijd. Voor de gastvrijheid trakteer ik de broers op een speciale langgerijpte wijn.
Het zijn mooie ontmoetingen, kadootjes voor de laatste dagen.