De kop is er af

De kiezelstenen kraken als ik de fiets over het pad trek. Voorlangs het raam, 1 x kloppen, hij kijkt op. Het licht brand nog en ik heb geluk. Er is gewacht op me. Het is al na 22 uur. Het is warmer dan ik had gedacht, dus dat valt mee.

Ikzelf ben maandag vanuit Den Haag vertrokken. Later dan gepland ga ik op weg rond 10 uur. Half 11 in Delft Jeroen ontmoeten zit er niet in. Als ik de Vincent van Gogh route probeer te volgen, beland ik op de Schenkkade in de looptunnel. Geen idee waarom het pad zo loopt, maar praktisch is het niet. Jeroen belt waar ik ben en hij zal mijn kant op komen fietsen. Langs de Vliet is lastig met alle opbrekingen in de weg. Ik fiets van plaat naar plaat, de fiets manoeuvrerend en fiets Jeroen bijna voorbij: die zit in korte broek langs het kanaal van de zon te genieten. De mooie glazuurcakejes gaan er goed in: de eerste volle suikerhap voor de spieren gescoord. Het gaat langs de oude binnenstad van Delft naar Schipluiden. Bovenlangs het water over het jaagpad heerlijk in de zon, vogelgeluiden van grutto’s en kieviten, bloemen en bomen die uitlopen. In de zon een kopje thee en weer verder gaat het richting de Benelux tunnel. De mooiste plekjes zijn langs de kades over de dijken. Bij Kasteel Rhoon kunnen we een culinaire lunch niet versmaden. De wijn slaan we over :) .

Vlak voor Zwijndrecht besluit Jeroen om te keren om 5 minuten later aan te komen sjezen: we hebben zo rustig gedaan dat het al half 5 is en dus fietsen we samen naar Dordrecht, waar hij op de trein stapt. Ik ga verder, richting Roosendaal en da’s nog een behoorlijke trip. In Dordrecht pak ik de V-route op om deze vervolgens kwijt te raken aan de rand van de stad. Ik fiets een stukje om, maar langs de snelweg weer opgepakt. Wat een uitzicht over het Hollands Diep!! Magistrale wijdsheid als ik de brug overfiets, met rechts de zon op het water schijnend, een plaatje.
Na Zevenbergen buig ik af naar Oudenbosch, waar opa geboren is en de pilaren van de Basiliek marmer schilderde. Helaas is deze nu niet te bezichten en dus gaat t weer verder…langs de Gastelsestraat richting Roosendaal. Oma is geboren in Oud Gastel en ikzelf en mijn ouders en zus in Roosendaal. Op een bord zie ik St Fransiscus staan met de grote H :).

Die nacht slaap ik bij Berkenpad in de bovenkamer, een bed en breakfast. Lidwien komt me ’s ochtends ontbijt op bed brengen. We praten lang na; haar zoon en dochter zijn avontuurlijk en doen vrijwilligerswerk, zijzelf schildert. Overeenkomsten verrassen me niet meer (zo bleek dat Jeroen en ik allebei in Manchester hebben gestudeerd..). Een mens komt immers tegen wat hij of zij zelf kiest en dat kruipt nu eenmaal door, of men wil of niet :) Ik geef haar het adres van Trudy en zij sponsort mij voor het doel in Mongolie. Nu kan ik op weg, in Zundert zal ik Linda ontmoeten en samen naar Antwerpen. Ik voel me goed na de eerste 110 km en ben benieuwd wat ons nog te wachten staat.