Langs het kanaal tot couch surfing
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
04 April 2012 | België, Antwerpen
Het is koud en ben blij met mijn handschoentjes. Om ons heen ontwaakt Antwerpen. Her en der worden terrasstoelen buitengezet en tafeltjes afgeveegd. Het is bijna 8 uur en we lusten wel een goed ontbijtje waar we uren mee vooruit kunnen.
Om half 7 op; Seb en Kim gaan vroeg naar hun werk. Linda en ik hebben er geslapen via couch surfing. De fietsen keurig gestald in de ruime garage naast de motoren waarmee Seb en Kim de wereld rondtrekken. Het is een bijzondere manier van overnachten voor me: gewoon bij mensen thuis. Heel wat persoonlijker dan een hotel of de drukte van een jeugdherberg en zo wissel je tenminste nog eens avontuurlijke verhalen uit. Zo gaan we dat zoveel mogelijk proberen tot aan Parijs.
Bij Dafisj worden we omringd door oude affiches uit de filmindustrie, nostalgische muziek en Jugenstil inrichting. De plek om onze fietstocht van de dag ervoor de revue te laten passeren. En deze is voorspoedig verlopen.
Het is bijzonder om door mijn geboorteplaats te fietsen. Ik herken de radiomast en leg deze vast in mijn kleine schetsboekje. Iedere dag probeer ik enkele tekeningetjes te maken, zodat er een boekje ontstaat van de gehele reis. Tussen Roosendaal en Zundert fiets ik langs de boerenerven, het gras is prachtig groen en de zon is sterk. Geen tijd om te stoppen, want Linda zal ik rond lunchtijd zien in Zundert. Nog voor Klein Zundert zit ik weer op de V-route. Want ja die zoveel mogelijk volgen is wel het doel.
In Zundert rijden we langs het geboortehuis van Vincent en blijkt dat hij ook nog een klein broertje had dat voor zijn geboorte overleed, deze heette ook Vincent van Gogh. Een klein grafsteentje is daar van over. Een oudere man vertelt over zijn fietsverleden; steeds meer gaan zijn ogen glimmen: met zijn makkers van Laren naar Maastricht, slapen in hooibergen of lege treinstellen. Een stevige lunch en op weg gaan we, door de landerijen, over de Belgische grens.
Bij Brecht buigen we af langs het kanaal. Het is nu nog één lange weg richting Antwerpen. We hebben de vaart erin, maar moeten uitkijken voor opgevulde stukken in de weg. Het jaagpad zit vol met kuilen met losliggend grind. De achterband van Linda is vrij glad zodat ze uit moet kijken.
We gaan over van boekje met fietsroute dat ik voor op mijn fiets heb zitten, naar de I pad van Linda, waarmee ze de laatste stukken van de route heeft vastgelegd. Dat werkt prima en om half 9 bellen we aan bij Seb en Kim. Niet veel later zit ik aan een heerlijke pasta bij te komen.
Het is me zeker niet tegengevallen. Het is heerlijk zo fysiek bezig te zijn. Als later die avond als vanzelf het luchtbed opblaast, zie ik mijn bed rijzen tot zo’n hoogte dat je er als een tafel van zou kunnen eten. De roofvogel aan de muur waakt vannacht over ons…
Om half 7 op; Seb en Kim gaan vroeg naar hun werk. Linda en ik hebben er geslapen via couch surfing. De fietsen keurig gestald in de ruime garage naast de motoren waarmee Seb en Kim de wereld rondtrekken. Het is een bijzondere manier van overnachten voor me: gewoon bij mensen thuis. Heel wat persoonlijker dan een hotel of de drukte van een jeugdherberg en zo wissel je tenminste nog eens avontuurlijke verhalen uit. Zo gaan we dat zoveel mogelijk proberen tot aan Parijs.
Bij Dafisj worden we omringd door oude affiches uit de filmindustrie, nostalgische muziek en Jugenstil inrichting. De plek om onze fietstocht van de dag ervoor de revue te laten passeren. En deze is voorspoedig verlopen.
Het is bijzonder om door mijn geboorteplaats te fietsen. Ik herken de radiomast en leg deze vast in mijn kleine schetsboekje. Iedere dag probeer ik enkele tekeningetjes te maken, zodat er een boekje ontstaat van de gehele reis. Tussen Roosendaal en Zundert fiets ik langs de boerenerven, het gras is prachtig groen en de zon is sterk. Geen tijd om te stoppen, want Linda zal ik rond lunchtijd zien in Zundert. Nog voor Klein Zundert zit ik weer op de V-route. Want ja die zoveel mogelijk volgen is wel het doel.
In Zundert rijden we langs het geboortehuis van Vincent en blijkt dat hij ook nog een klein broertje had dat voor zijn geboorte overleed, deze heette ook Vincent van Gogh. Een klein grafsteentje is daar van over. Een oudere man vertelt over zijn fietsverleden; steeds meer gaan zijn ogen glimmen: met zijn makkers van Laren naar Maastricht, slapen in hooibergen of lege treinstellen. Een stevige lunch en op weg gaan we, door de landerijen, over de Belgische grens.
Bij Brecht buigen we af langs het kanaal. Het is nu nog één lange weg richting Antwerpen. We hebben de vaart erin, maar moeten uitkijken voor opgevulde stukken in de weg. Het jaagpad zit vol met kuilen met losliggend grind. De achterband van Linda is vrij glad zodat ze uit moet kijken.
We gaan over van boekje met fietsroute dat ik voor op mijn fiets heb zitten, naar de I pad van Linda, waarmee ze de laatste stukken van de route heeft vastgelegd. Dat werkt prima en om half 9 bellen we aan bij Seb en Kim. Niet veel later zit ik aan een heerlijke pasta bij te komen.
Het is me zeker niet tegengevallen. Het is heerlijk zo fysiek bezig te zijn. Als later die avond als vanzelf het luchtbed opblaast, zie ik mijn bed rijzen tot zo’n hoogte dat je er als een tafel van zou kunnen eten. De roofvogel aan de muur waakt vannacht over ons…
-
06 April 2012 - 06:58
Annelies:
Heerlijke verhalen al. Zet em op!!!!!!!!!!!!!!!!!! xxxx -
06 April 2012 - 14:00
Pap En Mam:
Blijf genieten!!Wederom een mooi verhaal!!liefs! -
06 April 2012 - 19:11
Martin:
Mooi verslag! Geniet van de reis en veel succes met de volgende etappes!! -
08 April 2012 - 17:40
Anke:
Ha die swiep!!
Goed te lezen van je. Succes de komende dagen. Geniet van onze zuiderbreedte en alles om je heen!!
Anke en co -
08 April 2012 - 17:42
Anke:
Ik bedoel zuiderburen maar dat snapt de computer niet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
