Multivervoer in 1 weekend

Een uur van tevoren bellen voor de belbus in Gorinchem. Ik ben nog net op tijd. Mensen schatten mij vaak jonger dan ik ben. Normaal gesproken is dat op basis van zicht, maar ook mijn stem lijkt blijkbaar jonger. De jongen van de belbus heeft van de centrale opdracht gekregen dit `aardige jonge meisje` helemaal naar de camping Slingeland te brengen. Goed, dit iets oudere aardige meisje maakt dankbaar gebruik van het aanbod, krijgt de toeristische route cadeau en zal morgen werken aan fitheid.

Om half 12 ´s avonds lukt het me mijn 1 persoons en enkeldaks tentje op te zetten. De plattelandsdisco laat ik links liggen, de sterren zijn prachtig en de frisheid laat me heerlijk slapen. Vroeg in de ochtend wakker heb ik geen ontbijt, want de beloofde bakker komt niet opdagen.

De mensen zijn hier superaardig en praten makkelijk. Iedere fietser of wandelaar zegt gedag en het voelt super goed. Ook de huizen en de tuinen zijn mooi en rustgevend. Het voelt alsof dit thuis is. Bij de oude tolweg de brug (2 centjes in oude tijd) over en binnendoor naar Giessenburg. Bij de bakker is iedereen al even vriendelijk. Mijn ogen zijn groter dan mijn maag (krijg je als je scheel ziet van de honger, of nou ja westerse trek), zodat ik de rest van de dag de zelf belegde broodjes met veldsla, kaas en ham draag.
Op het bankje genieten 2 wespen van het dekseltje van de appelsap. Ik bestudeer ze en moet even aan Jan Wolkers denken. Sommig beestig gezelschap intrigeert, de voorzichtige pootjes en het achterlichaam dat op en neer gaat. Gelukkig zijn ze gebiologeerd door het biosap.

Het wiebelt en ligt laag op het water, het rolgordijn van bamboe valt soms onverwachts naar beneden: de sampan is geïmporteerd uit Shanghai, China. Met motortje glijdt het rustig door het water. Voor het eerst zie ik kleine futen met hun gestreepte koppies. De eigenares zegt ons eens naar de huizen te kijken. Hoezo, connecties met de makelaardij? Eerder had ze een computerbedrijf en nu doet ze wat ze echt wil. Bovendien experimenteert ze met zonnepanelen. Ik zeg nog dat ze straks ook haar kennis kan verkopen op dat vlak. Zie ik daar een verraste blik?

Aangemeerd verkennen we een pakhuis dat werkelijk vol staat met historisch materiaal. Is het een museum, antiek, braderiespul of troep? Ik ontdek de eerste stofzuiger die een uitvergrote fietspomp lijkt, een enorme smeedijzeren kandelaar, kopie uit kerk uit Valkenburg. De vrouw is een wandelende encyclopedie en draait haar verhaal af. Ook de oude langspeelplaat (…uit het heelal) op de gigantische grammofoonspeler wordt afgedraaid: we staan er dicht op en luisteren naar het kraken van de stem. Wat een fenomeen zal dat geweest zijn in die tijd!

Langs de gigantische ijzeren hekken komen we bij de graanschuur, leuke eettent. Na het avontuur met de sampan hoop ik naar Gorinchem te gaan. Ik rij mee met Wim in een oude Porsche uit 1986. Het tempo is ook uit die tijd en dan bedoel ik niet Knight Rider!

Op de markt in Gorinchem komt de regen met bakken uit de hemel. Aj, da´s nat in de tent. Toch zeg ik een B&B in dit oude vestingstadje af. Het klaart op en ik overweeg te gaan lopen, maar het is laat en al bijna donker, de tent ver weg, mijn eetgenoten naar huis en ik moe. Bij de splitsing twijfel ik, wie wijst me de weg? Of toch de belbus en uur wachten? Gek, hoe het wandelen goed kan voelen, maar het pad of de richting niet. Geen tent, geen B&B, geen belbus: onverwachts stuit ik op hotel Gorinchem en ik weet, dit moest het zijn!

Een goed ontbijt en fris geslapen ga ik op weg, langs het riet over de graswal. Een heerlijke weidsheid. Ik geniet van familie meerkoet, waarbij de kleinen gevoed worden. Het is prachtig wandelweer, de zon schijnt. De tent is droog, geweldig! Sloom pak ik em in. Terug nog eens langs die mooie huizen, dag Giessenburg!

De belbus is op zondag het enige OV, aj. Ik ben benieuwd wat liften oplevert. Juist, een vrouw van rond de 60 stopt na 5 min. Haar man blijkt weg van Mongolie te zijn geweest en er gewerkt te hebben. Ze zet me precies af waar ik wezen moet en na een rustig kopje thee aan de wal geniet ik van de vaartocht naar Loevestein!

Er wordt geschoten, Loevestein beschoten en verdedigd, ik waan me in Napoleonse tijd als ik langs de wal buitenom loop en leer over de aarden en stenen muur en wat al niet meer.
De Waal en de Maas komen hier bij elkaar, weidse blikken en de kleine golven slaan tegen de veerboot als we draaien om aan te leggen bij Woudrichem. Het is een middeleeuws vestingstadje. Je waant je in een authentieke sfeer.
In de laatste 20 min geniet ik op een heerlijk terras nog van een glas witte wijn. Dan zit het erop, terug naar Gorinchem via het water en met de trein naar Den Haag. Het was het meer dan waard!