Met antenne en certificaat door de polder

De drang naar nieuwe energie en avontuur in de natuur is groot. Weer een geluk op de vrijdag: in no time verplaats ik mijn werkplek voor treinseat. Bij Zwerfkei in Woerden pluk ik nog net voor sluitingstijd het wandelboekje over Floris de Vijfde pad mee.

Verderop richting Linschoten pikt een jonge vrouw van 30 me bij carpool zuid op. Ik slaap er de nacht in een appartementje bij de boerderij, de bedstee is helaas al verhuurd. Om te verbouwen moet je stevig in je schoenen staan, zo blijkt.

Ik laat het voor wat het is, hoewel ik als priveunit wel wat aan de knusheid in dit pand zou doen! Tv, magnetron, douche en toilet. Het is allemaal aanwezig inclusief koelkast met pieptoon, alleen die kaalheid. Boven slapen voelt iets knusser en heel even mis ik mijn eigen huis en spulletjes. Wat zal ik het extra waarderen als ik weer thuis ben!

Mijn nieuwsgierigheid naar Huis te Linschoten wordt niet bevredigd als ik achter het gesloten hek de oprijlaan afkijk en in de verte een huis zie. De mannelijke familietak Linschoten (beheerders) is uitgestorven, zodat het pand nu in beheer is van de sigarenfabrikant uit Utrecht. Mooi verhaal op het bord, maar het smaakt naar meer.

Ik beland in het prachtig oude bos. De reflectie van de bomen in de gracht is adembenemend. Ik stel me voor hoe het geweest moet zijn een paar eeuwen terug. Ik snuif de sterke bosgeur op en mijn bergschoenen zakken wat weg in de grond, oud veen? Zo dit is genieten! Ik ontmoet de heer Stichter, 85 jaar. Pientere man, eh nee, ik heb geen afspraak met de stichting. Juist, hij wijst me de weg terug naar de Schapenlaan, via de Haardijk naar Oudewater.

Zo ervaren inmiddels in het wandelen heb ik geen waterfles bij me, stom! Creatief met handdoekomhulsel uit Zwerfkei: beetje prutsen met plastic, knoopje hier, knoopje daar om het gaatje te dichten. Zo waar, alleen heel lichte druppeling. Dan maar vast extra water drinken. En da´s nu net ook niet heel handig, want de hele weg naar Oude Water aan weerskanten huizen, knotwilgen en water. Iedere ballon heeft zijn maximale rek en die van mijn blaas heeft het maximum zo wat bereikt. En dan geeft het bordje gesloten aan bij de theetuin de Kwakel. Gelukkig heb ik in een documentaire gezien dat plassen helpt bij brandnetels. Komt dat effe uit, want die staan er in overvloed.

Ik ben net op tijd voordat pa en ma met de kinderwagen langslopen, jawel de theetuin is toch open. Een heerlijk kersengebakje met actieve vrouwenthee later ga ik op weg met een kunstwerkje extra en ijzeren pin aan mijn rugzak. Ik loop door naar Oudewater, rechtstreeks naar de Heksenwaag. De pin werkt niet geheel als antenne, zoals een grappenmaker vraagt, ik loop de waag in eerste instantie voorbij. Helaas jongens dit is niet de nieuwste iphone versie.:-)

Tot in de 19e eeuw nog de sleutelproef, heksenvervolging in NL tussen de 15e en 17e eeuw en 300 mensen op de brandstapel. Niet veel vergeleken met 2000 in Keulen, maar toch! In Roermond zelfs 40 mensen ineens. Ik kom er met een mooi certificaat vanaf. Jammer als je oogst mislukt, maar dont point at me!

Qua overnachting is het lastig. Ik beland via de bus in Hekendorp en na de elektrische ophaalbrug en een mooie grasdijk wandeling uiteindelijk in Driebruggen. De grasdijk (Kade Lange Weidsche Boezem) is opgehoogd en zodanig aangepast door de Stichtse Rijnlanden dat er meer natuurlijke overgang is van dijk naar het water. Hoogeind is lang, de regen nat, de boxen in het dorpshuis luid, maar aan het einde is bed en breakfast: lovely.

Op zondag geen busverkeer tussen Bodegraven en Woerden, de mooie wandeling naar Wiericke Schans ten spijt. Het alternatief naar de Reeuwijkse plassen mag er ook zijn. Ook daar natuurontwikkeling: experimenten met schotten. De karekiet is bijzonder, nu maar hopen dat er meer uit Afrika onze kant opkomen, of staat die integratie ook op losse schroeven heer Wilders?

Of ik met de ijzeren pin lopen fijn vind? Reeuwijkse kakhumor? Ja hoor die neem ik altijd mee vanuit huis, tegen dikke vingers. Waar de tocht heengaat en hoeveel kilometer dat dan is. Hhm mag ik het patent op de volgende uitvinding: belevingskilometers? Doe mij maar een onsje meer ipv het prestatiedenken. Of is dat laatste dan een streekproduct?

Even verderop pluk ik samen met een vriendelijke vrouw de eerste bramen, het lijkt wel of die ieder jaar eerder rijp zijn. De blik over het water is heerlijk, het riet riltselt en ik loop het zandpad af Reeuwijk binnen.

Hier rijdt de bus wel naar Bodegraven. Ik heb met Martin in Vleuten afgesproken. Als ik de trein naar Vleuten neem is de lucht donker, houden we het droog? We gaan niettemin op pad. Even schuilen bij mooi kasteel Ter Haar. Het is pas een vijfde van de wandeling schat ik, als we richting de Hollandse Kade wandelen. Daar begint het rustige gedeelte langs de hollandse weilanden met koeien en blauwe reigers en kerkjes van dorpen waar we anders nooit komen. De begroeiing langs het kleine dijkpaadje in het broedgebied is flink, met de pin houd ik de takken af. De lange mouwen houden Martin af van een tekenfobie. Wie veel rapporten kent, draagt ook de last van risico´s kennen, nietwaar…

De Oude Rijn is lang, het licht in het begin van de avond geeft een karakteristiek beeld van het water, de boten en de bomen. En dan, tussen de bomen aan de overkant ligt de nieuwe wijk, waar Stephanie en Arnoud wonen. We versnellen onze pas en buigen af onder het spoor door, op weg naar een lekkere avondmaaltijd. Martin, je nieuwe referentie en record is deze wandeling van ongeveer 15 km: gefeliciteerd! :-)

Thuis ben ik blij mijn eigen spullen en ruimte te zien. De indrukken van de 30 km overpeinzend, bedenk ik dat het avontuur dichtbij huis hetzelfde effect kan hebben als ver weg: nieuwe verwondering en in het hier en nu thuiskomen.

De tegel aan de muur bij B&B in Driebruggen wil ik jullie niet onthouden: `Volg geen pad, volg je eigen voetstappen. Je pad ontstaat vanzelf. Zet een stap en volg die. Weet dat het pad waar je op loopt het jouwe is en vraag er geen beschrijving van. Geniet ervan. Aanvaard het. Al je triomfen en mislukkingen, je successen en tegenslagen hebben je hier gebracht. En als de tijd daar is, weet je wat de volgende stap is…`