Chinese muur, hutong en peking duck

Hai!

Inmiddels schoon gewassen nog steeds in de Red Lantern House. Het hotelletje heeft een overdekte binnenplaats met veel planten, vissen en vogeltjes.

Ik maak kennis met Tinnelou, een fotografe die hier gebouwen fotografeert, en ontmoet Sarah tot mijn verrassing die ik in Ulanbaatar al tegenkwam. Dan zijn er ook de hollanders nog en Jim uit UK, vanochtend Barbara uit Duitsland. Het blijft kiezen tussen de verschillende plannen en ideeen. Ik word zelfs meegevraagd om schorpioen te eten. Maar die avond wil ik toch echt Virginie en David (de fransen uit Khustai NP) zien.

Zowaar, het lukt!! Na een fantastische eerste dag slenteren door de hutong (mijn eigen leuke wijkie)en een lunch in een plaatselijk spelletjes cafe (natuurlijk heb ik geen idee wat ik bestel, maar die abrikozen zijn echt niet genoeg - en als ik het niet op kan, neem ik het mee en doneer het aan een verkoopster onder het viaduct-), ontmoet ik ze wederom. Het is hun laatste avond en we eten peking eend. Kleine dunne pannekoekjes, oestersaus en fijngesneden courgette en kool en plakjes eend. Rollen maar en smullen. Heerlijk!!!
Ze zijn op de fiets gekomen, want ze zullen richting Indonesie fietsen vanaf de volgende dag! Zij en hun franse vriend komen nog mee naar mijn hotelletje voor een afzakkertje...

En dat heb ik geweten. Na slechts 5 uur slaap en het bier nog in de benen loop ik exact 1 minuut voor half 8 de lounge binnen bij de hollanders. Ze hebben een busje gehuurd en na 4 uur staan we aan de voet van de muur bovenop de berg. We lopen langs de 32 torens van Jinshanling naar Simatai. Mijn hemel, waar ben ik aan begonnen!! Het is 3 en half uur omhoog en omlaag en ik kom nauwelijks vooruit. Waarom ook dat bier (stupid yak zou Jim gezegd hebben:-) gisteravond! Mark doet het gelukkig ook rustig aan. Onderweg lopen verschillende chinezen mee om bij te verdienen als gids. Af en toe krijg ik een zetje van de kleine man. Ik keer een flesje water over mijn hoofd. Dat geeft verademing, maar wat zou graag druipend boven dat boek staan, wat onze zelf aangestelde gids om de haverklap onder ons neus houdt. Lieve chinees, ik heb al 20 kilo bij me en ik wil vooruit komen. Nee, ook niet buy later. Don't buy, i pictures make, I want to walk!! Het woord voor nee schijnt fonetisch 'boe' te zijn. Hilariteit alom:-)
Wat een uitzicht: glooiend berglandschap begroeit met varenachtige planten en struiken. Het eerste stuk is gerestaureerd en de treden zijn 2/3 van mijn onderbeen.
Na het eerste uur is het echt genieten en even twijfel ik of ik aan het eind aan de kabel in abseiltuig naar beneden ga. Dan zie ik hoe Jeroen relaxed naar beneden gaat en na Stein en Mark volg ik. Annelies en Iris wandelen het laatste stuk. Wij varen met het kleine bootje naar de overkant. Mark is op de toeristische toer en ach voor die anderhalve euro is een t-shirt best leuk. Een petje en ik koop een waaier. Ja, maar niet zo eentje uit een doosje beschilderd met de muur. Nee, ik wil de aftantse, maar mooi geborduurde met een pauw. Ok, voor 70 cent mag ik het hebben.

Bij Annelies en Mark douche ik heerlijk. Zij krijgen iedere dag nieuwe zeep en tandeborstel. Goh, daar zou je een mooi winkeltje in de hutong mee kunnen beginnen!
Met een t-shirt van Annelies aan en Hans en Anja opgepikt in de lounge, vertrekken we naar mijn hutong. Want aam de Shicha lakes kun je heerlijk lounchen. Ik voel me net een gids met toeristen die zich afvragen of ik wel weet waar ik ben. Jongens ik ben hier 1 keer geweest! Maar het loont: aan het water, in zachte kussens wordt speciaal een mandje met peking eend gebracht. Wat is het leven goed zo!!

Ik besluit niet met Annelies en Mark te gaan fietsen. Een rustdag doet me goed en 's avonds loop ik met Tinnelou op. Ze heeft chanelpakjes laten maken. Dat wil ik zien!! En dus laat ik zelf een pakje van donkerblauwe wollen stof op maat maken. Tinnelou fotografeert aan een stuk. Ik ben zo benieuwd!! In de winkel staan verschillende verkoopsters stof aan te pijzen. Met centimeter alles opgemeten en morgen zal ik het passen. Tinnelou neemt het voor me mee naar NL. Thank you so much!!

Vandaag moet de forbidden city eraan geloven. Ik kan niet weggaan voordat ik dat heb gezien. Zal ik weer aan het water zitten vanavond, of toch de opera of dansen met Annelies en Mark. En ik wil nog op straat eten tussen de kleine tafeltjes en de chinezen in de hutong. En ik wil een boek om chinese letters te leren schrijven, en, en ..en...

Teveel in zo'n enorme stad, waar de economie de pan uitrijst. Veel staat in de steigers voor de olympische spelen in 2008. Beijing beloof me dat je van de hutongs afblijft, please!!

liefs,
El