Open luchtmuseum en smaakpapillen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
21 Augustus 2012 | Italië, Rome
Gedurende de dag praat ik in mijzelf in stilte, in mijn hoofd ontstaan blogteksten, aan mezelf en aan de wereld. Misschien is dat wat alleen reizen doet, maar de verwondering voedt. Verwondering over de prachtige bomen die de stad Rome versieren. Tussen de oude gebouwen doemen ze op. Lange stammen met op hoogte zijvertakkingen die een paraplu van naalden dragen. Een reus zou ze kunnen zien als broccolistronkjes. Ik daarentegen tuur vanuit de bus naar ze (de rode ondergaande zon danst om ze heen) of loop onder ze in het park Gianicolo, mijn hoofd in mijn nek tot ik er pijn van krijg.
Als het vliegtuig daalt zie ik hoe de stad is opgebouwd uit blokken. Hoe saai lijken die flatgebouwen uit de lucht. Even bekruipt me de vraag waarom ik nou zo nodig hier naartoe wilde. Ik ben vooral heel erg moe en om te slapen hoef je niet naar een andere stad. Maar gedurende de eerste dag ga ik Rome steeds fascinerender vinden en tussen het patroon van blokken doemen de oude resten op: Foro Romano, het Colloseo en het bebosde Palatino. De vele koepels en torens getuigen van vele kerken, met de enorme sixtijnse kapel van de Sint Pieter nog op mijn verlanglijstje. Op audiëntie bij de Paus kan op woensdag, zij het buiten Rome in Castel Gandolfo. Ik verkies de fresco´s van Michelangelo uit de renaissance.
Er valt nog zoveel te zien, zoals het Pantheon, de Spaanse trappen en de Trevi fontein. Laatste is wel de meester onder de fonteinen, ook al is ze slechts 240 jaar oud. Het water verbindt met het aquaduct dat naar de thermen leidde en zou het beste water van heel Rome zijn. Of dat met alle munten nog steeds zo is, vraag ik me af. Tot nu toe bieden de kleine fonteinen verspreid over de stad prima drinkwater. Overal zie je kleine groepjes mensen een flesje vullen. En ook ik maak er dankbaar gebruik van, want het is bijzonder heet. Zoals de eigenaar van het hotelletje zegt: not warm, it is hot! Hij heeft liever de kou van de bergen en komt uit het noorden. Gelukkig heeft dat niets te maken met de koude douche die ik `s ochtends niet warmer krijg: de boiler is leeg… Met een knop om zorgt de eigenaar dat het voor elkaar is, ik ben dan al op pad naar het aangeraden café voor een cappuccino.
Vakkundig giet hij het dikke schuim in de koffie, het is de meest romige cappuccino die ik ooit gedronken heb en een fijne aanvulling op de zoete croissants als ontbijt. De smaakpapillen komen hier goed op gang. Ook ´s middags en ´s avonds zijn er lekkernijen: een ciabatta met peperworst en mozzarella, couscous en gegrilde zachte courgettes, groenten strudel, caprese salade een lekkere frisse witte wijn. De lunch peuzel ik op tussen de Italianen en toeristen in een parkje, het avondeten echter in een restaurant waar ze van de gerechten heuse kunstwerkjes bouwen: de groetenstrudel zijn kleine bladerdeegtaartjes (proef ik hier iets van pastinaken?) met miniem aan kaassausje, en op de met peper bestrooide caprese salade balanceert een takje basilicum. Dit is genieten, net als het vleugelconcert dat ik even later bijwoon. Tussen de resten van Teatre di Marcello klinkt Beethoven; Brahms en Chopin.
Ik sluit de dag af met een welverdiend Italiaans ijsje met likeur en basilicum. Het was een bijzondere ontmoeting. Niet alleen de gebouwen of het eten, maar ook de sfeer. Zo loop ik door de oude straatjes van Trastevere, denk ik me in hoe in de Santa Maria ieder mozaïekblokje geplaatst is in een gigantische muurdecoratie, en stuit ik bij toeval op de filmset van de vroeg twintigste eeuw, waar de oude auto´s door de nauwe steegjes van Ghetto tuffen. Soms ontstaat een gesprekje en probeer ik wat Italiaans, in ieder geval met Bon giorno of buona sera en ciao, want arrivederci schijnt iets formeel te zijn .
Als het vliegtuig daalt zie ik hoe de stad is opgebouwd uit blokken. Hoe saai lijken die flatgebouwen uit de lucht. Even bekruipt me de vraag waarom ik nou zo nodig hier naartoe wilde. Ik ben vooral heel erg moe en om te slapen hoef je niet naar een andere stad. Maar gedurende de eerste dag ga ik Rome steeds fascinerender vinden en tussen het patroon van blokken doemen de oude resten op: Foro Romano, het Colloseo en het bebosde Palatino. De vele koepels en torens getuigen van vele kerken, met de enorme sixtijnse kapel van de Sint Pieter nog op mijn verlanglijstje. Op audiëntie bij de Paus kan op woensdag, zij het buiten Rome in Castel Gandolfo. Ik verkies de fresco´s van Michelangelo uit de renaissance.
Er valt nog zoveel te zien, zoals het Pantheon, de Spaanse trappen en de Trevi fontein. Laatste is wel de meester onder de fonteinen, ook al is ze slechts 240 jaar oud. Het water verbindt met het aquaduct dat naar de thermen leidde en zou het beste water van heel Rome zijn. Of dat met alle munten nog steeds zo is, vraag ik me af. Tot nu toe bieden de kleine fonteinen verspreid over de stad prima drinkwater. Overal zie je kleine groepjes mensen een flesje vullen. En ook ik maak er dankbaar gebruik van, want het is bijzonder heet. Zoals de eigenaar van het hotelletje zegt: not warm, it is hot! Hij heeft liever de kou van de bergen en komt uit het noorden. Gelukkig heeft dat niets te maken met de koude douche die ik `s ochtends niet warmer krijg: de boiler is leeg… Met een knop om zorgt de eigenaar dat het voor elkaar is, ik ben dan al op pad naar het aangeraden café voor een cappuccino.
Vakkundig giet hij het dikke schuim in de koffie, het is de meest romige cappuccino die ik ooit gedronken heb en een fijne aanvulling op de zoete croissants als ontbijt. De smaakpapillen komen hier goed op gang. Ook ´s middags en ´s avonds zijn er lekkernijen: een ciabatta met peperworst en mozzarella, couscous en gegrilde zachte courgettes, groenten strudel, caprese salade een lekkere frisse witte wijn. De lunch peuzel ik op tussen de Italianen en toeristen in een parkje, het avondeten echter in een restaurant waar ze van de gerechten heuse kunstwerkjes bouwen: de groetenstrudel zijn kleine bladerdeegtaartjes (proef ik hier iets van pastinaken?) met miniem aan kaassausje, en op de met peper bestrooide caprese salade balanceert een takje basilicum. Dit is genieten, net als het vleugelconcert dat ik even later bijwoon. Tussen de resten van Teatre di Marcello klinkt Beethoven; Brahms en Chopin.
Ik sluit de dag af met een welverdiend Italiaans ijsje met likeur en basilicum. Het was een bijzondere ontmoeting. Niet alleen de gebouwen of het eten, maar ook de sfeer. Zo loop ik door de oude straatjes van Trastevere, denk ik me in hoe in de Santa Maria ieder mozaïekblokje geplaatst is in een gigantische muurdecoratie, en stuit ik bij toeval op de filmset van de vroeg twintigste eeuw, waar de oude auto´s door de nauwe steegjes van Ghetto tuffen. Soms ontstaat een gesprekje en probeer ik wat Italiaans, in ieder geval met Bon giorno of buona sera en ciao, want arrivederci schijnt iets formeel te zijn .
-
22 Augustus 2012 - 08:38
Ineke:
Ha Ellen,
Wat leuk dat je in Rome zit! Het klinkt allemaal prima, en je verwoordt het ook zo prachtig, het gaat steeds meer op echte literatuur lijken, misschien een nieuwe hobby voor erbij?
Geniet ervan en als je terugkomt, spreken we een keertje af, dan mag je me jouw foto's laten zien, lijkt me gezellig!
HGroeten,
Ineke -
22 Augustus 2012 - 09:00
Pap En Mam:
prachtig verhaal!!geeft goed de sfeer aan!het eten lijkt goed te smaken!Ga je nog op audientie?Zijn erg benieuwd naar je verdere ervaringen'maar blijf genieten!!Hier is het inmiddels minder heet!Liefs pap en mam -
22 Augustus 2012 - 20:42
Martin:
Ha Ellen,
Leuk verslag en een mooie eerste dag van je vakantie. Zo te horen geen gebrek aan bezienswaardigheden/lekkernijen en ga je de dagen goed doorkomen. Geniet ervan en hopelijk geen koude douches meer! Groeten, Martin -
23 Augustus 2012 - 20:27
Anke:
Het is alsof ik erbij ben. Relaxed en toch veel zien is een goede combi. La dolce vita. Tot gauw en ciao! Groetjes, anke -
23 Augustus 2012 - 22:54
Mireille:
Hoi Ellen,
Je hebt 't zo aantrekkelijk omschreven, dat ik zo in 't vliegtuig zou willen stappen en naar je toekomen. Ben benieuwd naar je volgende verhalen. En geniet van de Italiaanse heren: ze schijnen extra galant te zijn voor blonde dames.
groetjes,
Mireille
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
