Renaissance: wedergeboren vlakbij Paris

Eten kunnen we er niet meer, maar kopje thee nog wel. Hij is in een goed humeur. Ik vraag of hij Clouet kent. Tuurlijk, grapt hij, die was hier gisteren nog, je hebt hem net gemist :) In het fietsboekje las ik dat de Nederlander Clouet, de Franse schilderkunst sterk beïnvloed heeft en in het Chateau de Chantilly zou dat te bezichtigen zijn…
We gaan echter niet naar binnen, maar wat een aanblik!! Na de rit vanuit Compiègne vandaag doemen opeens uit de bossen twee gigantische bouwwerken uit de Renaissance: een petit, de ander grand genaamd. Er omheen liggen de kasseien, wat moeilijk rijden is, zodat we vlak langs het waterpaleis het voetpad volgen en een klein paadje door het gras. Even lijkt het of er een groot feest aan de gang is, want de auto’s rijden af en aan, maar dan begrijpen we: dit is gewoon een magistrale poort om het stadje binnen te rijden.
Eerder kwamen we voorbij Senlis, dat veel ouder is en in 987 een belangrijke koningsresidentie werd. De oude gebouwen zijn karakteristiek, maar doordat de treinen en wegen naar Parijs langs Senlis werden aangelegd, raakte het in verval. We rijden een korte tour door het centrum. Wel een fijne afwisseling na de drukke rechte weg D932. We hebben er wind tegen en de weg lijkt eindeloos. Niet echt mijn ding; geef mij maar die gekke kronkelweggetjes, ookal moeten we dan omhoog. Maar Linda en ik zijn beiden niet van het omkeren als we een alternatieve weg vinden om weer op de oorspronkelijke route uit te komen...

En dus zien we wel de bospaden en op iedere halve km een groot wit kruis met richtingwijzers, alleen bij ons staat er soms iets anders op haha. We rijden langs de kleine dorpjes St Sauveur, Saintines richting Verberie. Villeneuve en Brasseuse. Dit zijn prachtige landelijke landschappen. En dan, de drukke weg overgestoken gaat het bij Villers weer mis en dus de grote weg dan maar.

In Chantilily nemen we het er goed van. We hebben de 55 km gehaald vandaag en ja de spieren worden nu wel vermoeid. Omdat we allebei wel de ruimte kunnen gebruiken, verbouwen we ditmaal de kamer zodat we beiden een tweepersoonsplek hebben :). De eerder gekochte oordopjes in Compiegne zijn van een goede zachtheid. De militair achter me bij de pharmacie zei het al, maar had zelf de laatste 2 paar. Buiten echter ruil ik 1 van mijn hardere paar met hem.

Ook de fietsen staan mooi droog in de bijgaande garage. Minder mooi is dat ik af en toe een hapering in de versnelling lijkt te voelen. Of verbeeld ik het me?? We zijn nu nog 70 km van Parijs verwijderd en het begint te kriebelen :)….